Lek Morphini sulfas

Lekarstwo MORPHINI SULFAS: Morphini sulfas
Producent leku:
Polfa-Warszawa
Wiadomości o leku:
Substancje czynne:
siarczan morfiny (Morphine sulphate)
roztwór do wstrz. 20 mg/ml 10 amp. 1 ml,
--,-- zł
roztwór do wstrz. 10 mg/ml 10 amp. 1 ml,
--,-- zł
Nie ma powiązanych chorób w bazie.
Brak słów najważniejszych.
Podobne leki (wg stopnia podobieństwa):
Doltard
Sevredol
MST Continus
Morphini sulfas 0,1% spinal
Opinie specjalistów
Żaden ekspert nie wystawił jeszcze opinii dla tego leku.
Wskazania do stosowania
Umiarkowane, mocne i bardzo mocne bóle o różnorodnej etiologii. Morfina służąca jest także w bólu zawałowym i niedokrwieniu mięśnia sercowego, bólach spowodowanych ciężkim urazem klatki piersiowej z uszkodzeniem oskrzeli i płuc i w zespołach bólowych przebiegających z męczącym suchym kaszlem (na przykład w konsekwencji wciągnięcia opłucnej w mechanizm chorobowy). Jest fundamentalnym opioidem (zalecanym poprzez WHO) w zwalczaniu bólów w przebiegu chorób nowotworowych. Służąca także w anestezjologii: w premedykacji przed zabiegami operacyjnymi, jako składowa znieczulenia ogólnego, w momencie pooperacyjnym w ciągłej infuzji dożylnej albo podskórnej, w przerywanej infuzji w systemie "na żądanie" (PCA), w intensywnej terapii (na przykład u chorych wentylowanych respiratorem).
Działanie
Mocny lek przeciwbólowy z gatunku czystych agonistów receptorów opioidowych. Wykazuje działanie kurczące na mięśnie gładkie przewodu pokarmowego, dróg żółciowych i moczowych powodując kurcz odźwiernika, opóźnienie opróżniania żołądka, przyrost ciśnienia w drogach żółciowych i moczowych, zwolnienie perystaltyki, zaparcia. Przenika poprzez łożysko, hamuje czynność skurczową macicy, przenika do mleka matki. Skutkuje powiększenie stężenia histaminy we krwi. Poprzez działanie na o.u.n. skutkuje nudności, wymioty, hamuje odruch kaszlowy, zwęża źrenice, nasila uwalnianie hormonu antydiuretycznego, obniża temperaturę ciała i pobudliwość ośrodka oddechowego. Poprawia nastrój i działa euforyzująco. Wpływa na układ krążenia zależnie od stanu wyjściowego: możliwy jest przyrost albo spadek parametru sercowego, bez istotnego wpływu na ciśnienie końcowo-rozkurczowe w lewej komorze i w tętnicy płucnej; wykazuje tendencję do zwalniania rytmu serca poprzez wpływ pobudzający na nerw omyłkowy i pomniejszenie napięcia układu współczulnego. Po podaniu domięśniowym albo podskórnym dobrze wchłania się z miejsca podania, start działania występuje po ok. 15-30 min, działanie max. utrzymuje się 0,5-1,5 h, średni czas działania wynosi ok. 4-5 h. Po podaniu doustnym biodostępność wynosi ok. 20-75%, max. stężenie we krwi osiąga po 10-30 min. W ok. 40% wiąże się z białkami osocza, dobrze przenika do tkanek, słabo do o.u.n. (współczynnik rozdziału ok. 0,4). Metabolizowana jest w wątrobie, raczej (70%) do 3-glukuronianu morfiny (M3G) i 6-glukuronianu morfiny (M6G) - M6G wykazuje mocne powinowactwo do receptorów opioidowych o.u.n. (ok. 10-20 razy silniejsze od morfiny) i najprawdopodobniej odgrywa kluczową rolę w działaniu przeciwbólowym leku, w szczególności stosowanego w dawkach powtarzanych. Metabolity są wydalane z moczem. Morfina podlega krążeniu wątrobowo-jelitowemu - częściowo przenika do żółci (ok. 10% dawki) i jest wydalana z kałem. T0,5 wynosi 2-3 h. Morfina nie wykazuje tendencji do kumulacji w organizmie. Metabolizm (a zatem i dawkowanie) morfiny u dzieci ponad 3 m.ż. nie różnią się istotnie od dorosłych.
Działania niepożądane
Wpływa depresyjnie na oddychanie - minimalizuje wentylację minutową poprzez zwolnienie częstości oddechów i objętości oddechowej, obniża wrażliwość ośrodka oddechowego na przyrost p CO2 - proporcjonalnie do podanej dawki (w szczególności po podaniu choremu nie cierpiącemu na ból); wpływ na układ oddechowy występuje przedtem niż max. sukces przeciwbólowy: ok. 7 min po podaniu dożylnym, ok. 30 min po domięśniowym. U chorych z bólem przewlekłym (na przykład nowotworowym) rozpiętość terapeutyczna pomiędzy dawką znoszącą ból, dawką wywołującą nadmierną senność i dawką wpływającą klinicznie istotnie na depresję oddechu jest zwykle wystarczająca dla bezpiecznego określenia skutecznej dawki. Skutkuje zaparcia, może powodować nadmierne uspokojenie, senność, niepokój, zmiany nastroju, nudności, wymioty, suchość w jamie ustnej, brak łaknienia, zaburzenia smaku, nadmierne poty, zaczerwienienie twarzy, zawroty głowy, hipotonię ortostatyczną, nadciśnienie, zaburzenia rytmu serca, trudności w oddawaniu moczu, kolkę nerkową albo żółciową, zaburzenia widzenia, bradykardię, skurcz oskrzeli, odczyny alergiczne, świąd, spadek libido, impotencję, zaburzenia termoregulacji. Po podaniu podskórnym albo domięśniowym mogą wystąpić ból i podrażnienie w miejscu wstrzyknięcia. Przy systematycznym stosowaniu skutkuje zależność lekową (opioidową), przy nagłym odstawieniu - zespół abstynencji.
Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na morfinę, astma oskrzelowa, niewydolność oddechowa, niewydolność serca w przebiegu chorób płuc, zaburzenia rytmu serca, urazy czaszki i o.u.n., nadciśnienie śródczaszkowe, ostry alkoholizm, psychozy alkoholowe, stany drgawkowe, stany spastyczne jelit, dróg żółciowych i moczowych, porfiria, ostatnie 2 tygodnie ciąży, w trakcie porodu i karmienia piersią. Ostrożnie stosować u niemowląt (w szczególności poniżej 3 m.ż. z racji na wolniejszą przemianę w wątrobie i wolniejsze wydalanie), osób starszych, w ciężkiej niewydolności wątroby i/albo nerek, znacznej otyłości, u pacjentów z porażeniem nerwu przeponowego, w połączeniu z inhibitorami MAO i innymi lekami wpływającymi depresyjnie na o.u.n. W niewydolności nerek w razie stosowania powtarzanych dawek morfiny przy klirensie kreatyniny < 50 ml/h zaznacza się kumulacja w organizmie aktywnego metabolitu (M6G) i narastanie działań niepożądanych i toksycznych. W ciąży - po ustaleniu wyraźnych wskazań: gdy ból nie może być opanowany lekami nieopioidowymi, z wyłączeniem okresu przedporodowego. Preparatu nie stosować zewnątrzoponowo i podpajęczynówkowo.
Interakcje
Nasila działanie leków wpływających depresyjnie na o.u.n. Pochodne fenotiazyny, inhibitory MAO, trójcykliczne leki przeciwdepresyjne, leki blokujące receptory b-adrenergiczne, alkohol - nasilają depresyjny wpływ morfiny na o.u.n. i ośrodek oddechowy. Neuroleptyki zmniejszają albo znoszą nudności i wymioty po morfinie. Czyści antagoniści receptorów opioidowych (na przykład nalokson) odwracają działanie morfiny (w tym wpływ kurczący na zwieracze i depresję oddechu).
Dawkowanie
Dawkowanie należy ustalać w pojedynkę. Dorośli: jednorazowa dawka w ostrym bólu wynosi 0,1-0,15 mg/kg m.c. podskórnie albo domięśniowo, albo 2-8 mg dożylnie (z prędkością 2 mg/min.); w przypadku potrzeby dawki można powtarzać co 4 h; w bólu przewlekłym 5-20 mg doustnie, podskórnie albo domięśniowo co 4 h. Chorym w podeszłym wieku zwykle podaje się 1/2 dawki. Dzieci: zazwyczaj 0,1-0,2 mg/kg m.c. na dawkę podskórnie albo domięśniowo co 4 h; nie przekraczać 15 mg na dawkę; nie zaleca się by preparat podawać doustnie. Noworodki: 0,1 mg/kg m.c. podskórnie co 4-6 h.
Ciąża i karmienie piersią
Uwagi
Podobne leki
Doltard
Sevredol
MST Continus
Morphini sulfas 0,1% spinal