Lek Perazyna

Lekarstwo PERAZYNA: Perazyna
Producent leku:
Galena
Wiadomości o leku:
Substancje czynne:
dimaleinian perazyny (Perazine dimaleate)
tabl. 100 mg 30 szt.,
--,-- zł
tabl. 25 mg 20 szt.,
--,-- zł
Nie ma powiązanych chorób w bazie.
Brak słów najważniejszych.
Podobne leki (wg stopnia podobieństwa):
Brak podobnych leków.
Opinie specjalistów
Żaden ekspert nie wystawił jeszcze opinii dla tego leku.
Wskazania do stosowania
Leczenie ostrej i przewlekłej schizofrenii; ostrych zaburzeń psychotycznych z urojeniami, lękiem, omamami i stratą poczucia osobowości; katatonii; manii; pobudzenia psychoruchowego.
Działanie
Lek z gatunku neuroleptyków, piperazynowa pochodna fenotiazyny. Jest antagonistą receptorów dopaminergicznych D1 i D2 w ośrodkach podkorowych mózgu, podwzgórzu i układzie limbicznym, dzięki czemu wywiera działanie przeciwpsychotyczne i uspokajające. Perazyna oddziałuje również na receptory cholinergiczne, a1-adrenergiczne, histaminowe i serotoninowe. Podana doustnie błyskawicznie wchłania się z przewodu pokarmowego. Jest wiązana z białkami osocza. Jest metabolizowana raczej w wątrobie do nieaktywnych metabolitów. Jest wydalana z moczem, a jej metabolity z żółcią. Przenika do mleka matki.
Działania niepożądane
Może wystąpić nadwrażliwość na pochodne fenotiazyny, charakteryzująca się zmianami we krwi, a również krwawienie z nosa, powiększenie aktywności enzymów wątrobowych, żółtaczka, zmiany skórne. Regularnie występują inicjalne dyskinezy albo zespół Parkinsona, a również suchość błony śluzowej j. ustnej, powiększenie masy ciała, zmiany ciśnienia śródgałkowego, nasilone marzenie, obrzęk błony śluzowej nosa, zaparcie, trudności w oddawaniu moczu. Niekiedy obserwowano zaburzenia snu, ogólny niepokój, dezorientację, rzadko epizody majaczenia i stany splątania. Wykorzystywanie sporych dawek może prowadzić sporadycznie do wystąpienia akatyzji (niepokój ruchowy w obrębie nóg), regularnie połączonej z depresją. W następstwie leczenia długotrwałego występują niekiedy (szczególnie u pacjentów starszych i płci żeńskiej) późne dyskinezy, w szczególności w rejonie ust. Niekiedy obniżenie ciśnienia tętniczego krwi i zaburzenia rytmu serca, w szczególności u osób starszych z osłabioną czynnością albo uszkodzeniem mięśnia sercowego. Obserwowano mlekotok u ok. 10% leczonych kobiet, zaburzenia miesiączkowania, zwiększenie gruczołów piersiowych, powiększenie temp. ciała i alergiczne zmiany skórne i nadwrażliwość skóry i oczu na światło, w rzadkich sytuacjach z towarzyszącym odkładaniem się pigmentu, a również zmiany czucia na dłoniach i stopach, w szczególności po intensywnym opalaniu. W razie mężczyzn obserwowano ginekomastię. W pojedynczych sytuacjach leczenie neuroleptykami może wyzwolić złośliwy zespół poneuroleptyczny, charakteryzujący się gorączką do 40°C i sztywnością mięśniową. W odosobnionych sytuacjach mogą wystąpić: zaburzenia oddychania, choroby żołądkowo-jelitowe, nudności, zgorzelinowe zapalenie jelit, cholestaza, obrzęki, toczeń rumieniowaty, agranulocytoza.
Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na którykolwiek ze składników preparatu. Nadwrażliwość na leki przeciwpsychotyczne, szczególnie pochodne fenotiazyny. Ciężkie uszkodzenie szpiku kostnego albo komórek krwi. Złośliwy zespół poneuroleptyczny w wywiadzie. Moment karmienia piersią. W ciąży stosować jedynie w razie, gdy korzyści przewyższają potencjalne ryzyko dla płodu. Brak dostatecznych danych dotyczących bezpieczeństwa stosowania u dzieci poniżej 16 r.ż. Szczególnie ostrożnie stosować u pacjentów, u których stwierdzono w wywiadzie ostre zatrucie alkoholem albo lekami działającymi hamująco na o.u.n., leukopenię albo inne zaburzenia układu krwiotwórczego, guzy zależne od prolaktyny (na przykład rak piersi), ciężką niewydolność wątroby, uszkodzenie mięśnia sercowego w wywiadzie, ciężkie niedociśnienie, hipotonię ortostatyczną, napady drgawkowe w wywiadzie, chorobę Parkinsona, jaskrę, zaburzenia oddawania moczu, zwężenie odźwiernika, rozkwit gruczołu krokowego. Szczególnie ostrożnie stosować u pacjentów z organicznymi uszkodzeniami mózgu, schorzeniami naczyń mózgu na tle miażdżycowym, depresją, a również u osób w podeszłym wieku i u chorych osłabionych.
Interakcje
Perazyna nasila działanie alkoholu i leków wpływających depresyjnie na o.u.n. (barbiturany, inne leki nasenne, narkotyki, leki przeciwbólowe). Nasila działanie leków hipotensyjnych. Osłabia działanie lewodopy i leków hipoglikemizujących. Neuroleptyki zmniejszają skuteczność guanetydyny. Palenie tytoniu może osłabić działanie perazyny. Jednoczesne wykorzystywanie perazyny z solami litu skutkuje nasilenie pozapiramidowych działań niepożądanych. Podawanie inhibitorów MAO, wykorzystywanie doustnych środków antykoncepcyjnych hamuje matabolizm perazyny, osłabia jej działanie uspokajające, nasila działanie depresyjne na o.u.n.
Dawkowanie
Doustnie. Ostre zaburzenia psychotyczne, katatonia, pobudzenie psychoruchowe: w startowym okresie leczenia ostrych stanów - jednokrotnie 50-150 mg. Po ustąpieniu ostrych objawów: dawka podtrzymująca dla pacjentów hospitalizowanych wynosi 200-600 mg na dobę w dawkach podzielonych (w uzasadnionych sytuacjach dawka może być powiększona do 1000 mg na dobę); dawka podtrzymująca dla pacjentów leczonych ambulatoryjnie wynosi do 300 mg na dobę w dawkach podzielonych. Przewlekła schizofrenia: 75-600 mg na dobę w 2-3 dawkach. W upośledzeniu czynności wątroby i u pacjentów w podeszłym wieku dawkę minimalizuje się o połowę. Leczenie zaburzeń psychotycznych jest długookresowe. W razie zadowalającej poprawy stanu zdrowia pacjenta nie jest wskazane zbyt szybkie pomniejszenie dawki leku.
Ciąża i karmienie piersią
Uwagi
Podobne leki