Lek Prestarium

Lekarstwo PRESTARIUM: Prestarium
Producent leku:
Servier
Wiadomości o leku:
Substancje czynne:
perindopril erbumine (Perindopril erbumine)
tabl. 4 mg 30 szt.,
--,-- zł
tabl. 8 mg 30 szt.,
--,-- zł
tabl. 8 mg 30 szt.,
--,-- zł
tabl. 4 mg 30 szt.,
--,-- zł
Nie ma powiązanych chorób w bazie.
Brak słów najważniejszych.
Podobne leki (wg stopnia podobieństwa):
Prestarium Forte
Noliprel
Opinie specjalistów
Żaden ekspert nie wystawił jeszcze opinii dla tego leku.
Wskazania do stosowania
Nadciśnienie tętnicze. Niewydolność serca. Wtórna prewencja incydentów naczyniowo-mózgowych. Stabilna dolegliwość wieńcowa w celu pomniejszenia ryzyka wystąpienia incydentów sercowo-naczyniowych.
Działanie
Kompetycyjny, długo działający inhibitor enzymu konwertującego angiotensynę I w angiotensynę II (IKA). Skuteczne działanie leku utrzymuje się poprzez 24 h. Peryndopryl działa przez swój czynny metabolit - peryndoprylat. Pozostałe metabolity są nieaktywne. Peryndopryl skutkuje obniżenie ciśnienia zarówno skurczowego, jak i rozkurczowego, w pozycji stojącej i leżącej. Przywraca poprawną czynność śródbłonka naczyniowego, koryguje zmiany strukturalne małych tętnic, przywraca elastyczność i podatność sporych tętnic, poprawiając relacja elastyny do kolagenu. Minimalizuje przerost lewej komory mięśnia serca, powiększa rezerwę wieńcową. Minimalizuje opór obwodowy, poprzez co minimalizuje obciążenie następcze, a kierując się rozszerzająco na naczynia żylne minimalizuje obciążenie wstępne. Peryndopryl powiększa przepływ krwi poprzez nerki. Wykazano, iż adekwatnie służący peryndopryl minimalizuje łączne ryzyko zgonów z przyczyn sercowo-naczyniowych, zawałów serca nie skończonych zgonem albo zatrzymań krążenia ze efektywną resuscytacją i udarów mózgu. Po podaniu doustnym peryndopryl wchłania się z przewodu pokarmowego, osiągając max. stężenie we krwi po 1 h. Biodostępność leku wynosi 65-70% i jest niezależna od spożywania pokarmu. Peryndopryl jest przekształcany do peryndoprylatu, będącego jego czynnym metabolitem. Moment półtrwania peryndoprylatu wynosi 1 h. Max. stężenie peryndoprylatu we krwi występuje po 3-4 h. Pokarm minimalizuje konwersję peryndoprylu w peryndoprylat, osłabia tym samym jego działanie. Peryndoprylat słabo wiąże się z białkami osocza. Peryndoprylat jest wydalany raczej z moczem, moment półtrwania jego wolnej frakcji wynosi 3-5 h, z kolei frakcji związanej - 25 h. Eliminacja peryndoprylatu jest wolniejsza u osób w podeszłym wieku, u chorych z zastoinową niewydolnością serca i niewydolnością nerek. Peryndopryl jest usuwany w okresie dializy.
Działania niepożądane
Regularnie: ból i zawroty głowy, parestezje, zaburzenia widzenia, szumy uszne, niedociśnienie tętnicze, w tym objawowe niedociśnienie tętnicze, kaszel, duszność, nudności, wymioty, ból brzucha, zaburzenia smaku, niestrawność, biegunka, zaparcie, skurcze mięśni, wysypka, świąd, astenia. Niezbyt regularnie: zaburzenia nastroju albo zaburzenia snu, suchość w ustach, skurcz oskrzeli, obrzęk twarzy, kończyn, ust, błon śluzowych, języka, głośni albo krtani, pokrzywka, niewydolność nerek, impotencja, nadmierna potliwość. Bardzo rzadko: uczucie splątania, zaburzenia rytmu serca, dławica piersiowa, zawał mięśnia sercowego i udar, najprawdopodobniej wtórnie do nasilenia niedociśnienia tętniczego u pacjentów z grup dużego ryzyka, eozynofilowe zapalenie płuc, nieżyt błony śluzowej nosa, zapalenie trzustki, cytolityczne albo cholestatyczne zapalenie wątroby, rumień wielopostaciowy, ostra niewydolność nerek, pomniejszenie stężenia hemoglobiny i obniżenie hematokrytu, trombocytopenia, leukopenia, neutropenia, granulocytopenia, pancytopenia. U pacjentów z wrodzonym niedoborem dehydrogenazy glukozo-6-fosforanowej obserwowano bardzo rzadkie przypadki niedokrwistości hemolitycznej.
Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na składniki preparatu albo inne inhibitory konwertazy angiotensyny. Obrzęk naczynioruchowy w wywiadzie, związany z wcześniejszym stosowaniem IKA. Wrodzony albo idiopatyczny obrzęk naczynioruchowy. Pacjenci z dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy Lappa albo zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy. Ciąża i moment karmienia piersią. Nie stosować u dzieci. Nie stosować u pacjentów dializowanych przy zastosowaniu wysoko przepuszczalnych błon poliakrylonitrylowych.
Interakcje
Jednoczesne wykorzystywanie peryndoprylu z innymi lekami hipotensyjnymi albo rozszerzającymi naczynia, nitrogliceryną albo innymi azotanami zazwyczaj prowadzi do nasilenia działania hipotensyjnego. Jednoczesne przyjmowanie preparatów potasu albo leków moczopędnych oszczędzających potas (spironolakton, triamteren, amilorid) powiększa ryzyko wystąpienia hiperkaliemii (w przypadku konieczności łącznego podawania należy zachować szczególną ostrożność i regularnie oznaczać stężenia potasu we krwi). Nie zaleca się jednoczesnego stosowania z solami litu (IKA zwiększają toksyczność litu), jednak gdy to jest niezbędne, należy regularnie oznaczać stężenie litu w surowicy. Neuroleptyki i trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne z gatunku imipraminy zwiększają ryzyko wystąpienia hipotonii ortostatycznej. IKA nasilają działanie doustnych leków przeciwcukrzycowych albo insuliny (poprzez pierwszy miesiąc stosowania IKA należy monitorować stężenie glukozy). Leki sympatykomimetyczne (na przykład salbutamol, orcyprenalina, fenoterol) mogą osłabiać działanie hipotensyjne peryndoprylu. IKA mogą nasilać obniżenie ciśnienia tętniczego krwi powiązane z działaniem niektórych leków służących w znieczuleniu. NLPZ zmniejszają hipotensyjne działanie preparatu, a ponadto zwiększają stężenie potasu w surowicy, co może powodować pogorszenie czynności nerek. W trakcie terapii IKA nie należy stosować leczenia odczulającego jadem owadów błonkoskrzydłych (os, pszczół) i LDL aferezy z racji na ryzyko wystąpienia reakcji rzekomoanafilaktycznych.
Dawkowanie
Doustnie. Nadciśnienie tętnicze: rekomendowana dawka wynosi 4 mg raz na dobę, rano. W przypadku konieczności po 3-4 tyg. leczenia dawkę należy zwiększyć do 8 mg podawanych także raz na dobę, rano. U pacjentów leczonych lekami moczopędnymi, ze powiększoną aktywnością układu renina-angiotensyna-aldosteron, szczególnie w razie pacjentów z nadciśnieniem naczyniowo-nerkowym, niedoborem elektrolitów albo wody, w stanie dekompensacji kardiologicznej, z ciężkim nadciśnieniem tętniczym i u pacjentów w podeszłym wieku rekomendowana dawka początkowa wynosi 2 mg raz na dobę, rano (dawkę tę należy dostosować do skuteczności leczenia u danego pacjenta). Leczenie lekami moczopędnymi należy przerwać 2-3 dni przed podaniem peryndoprylu, a jeżeli to jest niemożliwe, to początkowa dawka preparatu wynosi 2 mg na dobę, rano; stopniowe zwiększanie dawki preparatu należy dostosować do odpowiedzi pacjenta na leczenie, a jeżeli to niezbędne można ponownie rozpocząć podawanie leków moczopędnych. Zastoinowa niewydolność serca: rekomendowana dawka początkowa wynosi 2 mg raz na dobę, rano. Dawkę leku można zwiększyć do 4 mg na dobę (jeżeli nie obserwowano nadmiernego obniżenia ciśnienia tętniczego) nie przedtem niż po 2 tyg. leczenia. Peryndopryl można stosować w skojarzeniu z lekami moczopędnymi nieoszczędzającymi potasu i/albo digoksyną (dawkę tę należy dostosować do skuteczności leczenia u danego pacjenta). W celu pomniejszenia niewielkiego ryzyka objawowego niedociśnienia, u pacjentów leczonych lekami moczopędnymi należy zmniejszyć dawkę leków moczopędnych przed zastosowaniem peryndoprylu i/albo zmniejszyć dawkę początkową peryndoprylu (na przykład do 1 mg/dobę).Wtórna prewencja incydentów naczyniowo-mózgowych: u pacjentów po incydentach naczyniowo-mózgowych (udar mózgu albo przemijający incydent niedokrwienny mózgu) peryndopryl należy stosować w dawce 2 mg na dobę poprzez 2 tyg., następnie dawkę należy zwiększyć do 4 mg na dobę. Leczenie można rozpocząć już od 2 tyg. do kilku lat po wystąpieniu incydentu naczyniowo-mózgowego.Stabilna dolegliwość wieńcowa: dawka początkowa wynosi 4 mg raz na dobę poprzez pierwsze 2 tyg., a następnie 8 mg raz na dobę, jeżeli wcześniejsza dawka była dobrze tolerowana. Pacjenci w podeszłym wieku powinni otrzymywać dawkę początkową 2 mg raz na dobę poprzez 1 tydz., następnie 4 mg raz na dobę poprzez następny tydz., jeżeli wcześniejsza dawka była dobrze tolerowana. Dawka może być powiększona do 8 mg, jeżeli stan kliniczny pacjenta na to pozwala. W niewydolności nerek dawkę leku należy dostosować do stopnia zaburzenia czynności nerek: przy klirensie kreatyniny ponad 60 ml/min - dawka wynosi 4 mg na dobę, przy klirensie 30-60 ml/min - dawka wynosi 2 mg na dobę, przy klirensie 15-30 ml/min - 2 mg co drugi dzień, przy klirensie poniżej 15 ml/min - 2 mg w dniu dializy.
Ciąża i karmienie piersią
Preparatu nie należy stosować w ciąży. Podawanie preparatu w II i III trymestrze ciąży skutkuje zaburzenia czynności nerek płodu, małowodzie i opóźnienie kostnienia kości czaszki; u noworodka może wystąpić niewydolność nerek, niedociśnienie tętnicze i hiperkaliemia. Z racji na brak badań nie należy stosować w momencie karmienia piersią.
Uwagi
Szczególnie ostrożnie stosować u pacjentów ze zwężeniem zastawki mitralnej, aortalnej, kardiomiopatią przerostową, kolagenozą naczyń, u pacjentów leczonych lekami immunosupresyjnymi, allopurinolem i prokainamidem. Szczególnie ostrożnie należy zaczynać leczenie u pacjentów leczonych sporymi dawkami diuretyków pętlowych, z hipernatremią, zaburzoną czynnością nerek, dławicą piersiową, chorobami naczyń mózgowych, nadciśnieniem naczyniowo-nerkowym i jednostronnym zwężeniem tętnicy nerkowej (wskazane jest rozpoczęcie leczenia w szpitalu od małych dawek). Ryzyko wystąpienia niedociśnienia tętniczego jest większe u pacjentów z zaburzeniami równowagi wodno-elektrolitowej związanymi ze stosowaniem leków moczopędnych, dietą ubogosodową, dializowanych, biegunką albo wymiotami i u pacjentów z ciężkim nadciśnieniem tętniczym renino-zależnym; dotyczy to raczej pacjentów z ciężką niewydolnością serca, z albo bez niewydolności nerek. Powiększone ryzyko hiperkaliemii występuje u pacjentów z niewydolnością nerek, niewyrównaną cukrzycą, niewydolnością serca, u pacjentów stosujących równocześnie preparaty potasu, leki moczopędne oszczędzające potas, preparaty zawierające sole potasu albo u pacjentów stosujących równocześnie leki powodujące powiększenie stężenia potasu. W razie współistniejącego nadciśnienia naczyniowo-nerkowego ryzyko wystąpienia ciężkiego niedociśnienia tętniczego i niewydolności nerek jest większe. Leczenie należy przerwać u pacjentów, u których rozwinęła się żółtaczka albo powiększyła się aktywność enzymów wątrobowych. Preparat należy odstawić 1 dzień przed planowanym zabiegiem chirurgicznym albo LDL-aferezą (z zastosowaniem siarczanu dekstranu). Ryzyko wystąpienia obrzęku naczynioruchowego jest większe u rasy czarnej niż u innych ras.
Podobne leki
Prestarium Forte
Noliprel