Składniki mineralne leczenie

Definicja SKŁADNIKI MINERALNE: Kiedy słyszymy: żelazo, nikiel, ołów, nazwy te bardziej kojarzą się nam z zasobami skorupy ziemskiej albo ze słynną tablicą Mendelejewa niż z procesami zachodzącymi wewnątrz nas.Organizm człowieka to nadzwyczajnie skomplikowana maszyneria. Jego poprawne funkcjonowanie możliwe jest dzięki sprawnej współpracy białek, tłuszczów, wody, węglowodanów, witamin. Jednym z obiektów ludzkiego ciała, bez którego życie byłoby niemożliwe, są składniki mineralne.W przyrodzie występują one najczęściej w formie związków chemicznych albo w formie jonów. Mikro- i makroelementy Kiedy słyszymy: żelazo, nikiel, ołów, nazwy te bardziej kojarzą się nam z zasobami skorupy ziemskiej albo ze słynną tablicą Mendelejewa niż z procesami zachodzącymi wewnątrz nas. W czasie gdy składniki mineralne stanowią aż około 4% masy ciała.Na tę liczba złożona jest 46 składników, a 30 z nich uważane jest za konieczne do życia. Wśród nich wyróżniamy 7 makroelementów (a więc takich składników mineralnych, których organizm potrzebuje więcej niż 100 mg na dzień) - wapń, potas, fosfor, sód, magnez, chlor i siarkę. Pozostałe zaś to mikroelementy konieczne w ilościach śladowych, mierzonych w mikrogramach. Bujne życie pierwiastków Roli składników mineralnych w pracy organizmu nie da się przecenić. Te martwe składniki Ziemi "ożywają" w ciele człowieka i uczestniczą w niemal wszystkich procesach przemiany materii. Biorą udział w transporcie składników odżywczych, w wytwarzaniu i odnowie jąder komórkowych, w syntezie niektórych witamin. nadzwyczajnie istotna rola składników mineralnych bazuje na aktywowaniu mechanizmów biochemicznych. Wspomagają one działalność enzymów - szczególnych białek, dzięki którym takie mechanizmy zachodzą. Pełnią wtedy funkcję koenzymów - współpracują z enzymami i są konieczne do "wykonania" jakiejś czynności. Bez nich enzymy białkowe są praktycznie martwe.Niektóre ze składników mineralnych pod postacią koenzymów lub jonów metali odgrywają niebagatelną rolę w układzie immunologicznym. Gdyby nie one, człowiek nie oparłby się działaniom bakterii, wirusów, wolnych rodników. Podróiż minerałów Składniki mineralne przyjmujemy niemal wyłącznie z pożywieniem - organizm człowieka nie ma możliwości ich wytwarzania. Jeżeli w naszej diecie zabraknie jakiegoś ważnego pierwiastka, prędzej czy później wystąpią symptomy tego niedoboru - pogorszenie samopoczucia, rozmaite choroby, dolegliwości, a w skrajnych sytuacjach nawet śmierć.W pokarmie pierwiastki występują pod postacią różnych związków chemicznych. Rozkład niektórych związków następuje już w żołądku, dzięki kwasowi żołądkowemu. Inne rozkładają się w jelitach, a ;iż sporo składników mineralnych nie może samodzielnie - w odróżnieniu do witamin - przeniknąć stamtąd do krwi, wykorzystują w tym celu białka transportowe, które im to umożliwiają. Następnie wspólnie z krwią docierają do komórek organizmu.Gdy pierwiastki znajdą się w miejscach docelowych, rozpoczynają wszechstronne działania. wspólnie z innymi substancjami odpowiadają za stan i funkcjonowanie naszych narządów, układu kostnego, pracę mięśni (w tym w najwyższym stopniu istotnego mięśnia: serca), wygląd skóry, włosów, paznokci. Wpływają także na stan układu nerwowego - na nastrój i poczucie wewnętrznej równowagi. Tajemnicze chelaty Znaczenie składników mineralnych dla organizmu jest takie istotne również dlatego, ;iż mają one niezwykłą umiejętność chelatowania - tworzenia związków z innymi substancjami. Niektóre substancje biologiczne tylko w takiej postaci są przyswajane poprzez komórki, tkanki i narządy. Chelaty mają również inne niebagatelne znaczenie - dzięki nim zobojętniane są niektóre substancje toksyczne.Komórki nieustannie potrzebują związków chelatowych, aby mogły w nich zachodzić poprawne reakcje. A zachodzi ich mnóstwo - w każdej komórce 100 000 enzymów bierze udział w powyżej milionie reakcji biochemicznych na minutę. Komórek nie można jednak oszukać i na przykład w razie niedoboru jakiegoś pierwiastka zastąpić go innym.Te składniki mineralne, które nie mają umiejętności chelatowania i pozostają w organizmie w formie organicznej, są na ogół szkodliwe albo tylko w niewielkim stopniu użyteczne. Główne mikroelementy żelazo (Fe), selen (Se), jod (I), cynk (Zn), krzem (Si), kobalt (Co), brom (Br), arsen (As), bor (B), nikiel (Ni), ołów (Pb), wanad (V), wolfram (W), cyna (Sn), molibden (Mo). Makroelementy wapń (Ca), fosfor (P), magnez (Mg), sód (Na), potas (K), chlor (Cl), siarka (S)