Wirusowe zapalenie wątroby typu C leczenie

Definicja WIRUSOWE ZAPALENIE WĄTROBY TYPU C: Do chwili obecnej wykryto przynajmniej sześć wirusów odpowiedzialnych za powstawanie wirusowego zapalenia wątroby (hepatitis virusalis)- A, B, D, C, E, G.sporo osób nawet nie wie, iż cierpi na zakażenie wirusem wątroby typu C. Wirusowe zapalenie wątroby (WZW) jest poważnym problemem w skali światowej. Na tę chorobę cierpi gdyż kilkaset mlnów ludzi. Wirus zapalenia wątroby typu C (HCV) należy do rodziny Flaviviridae.Wirusa tego typu, nie spokrewnionego z innymi wirusami, zidentyfikowano dopiero w 1989 roku. Liczbę jego nosicieli na świecie ocenia się na ok. 100 mlnów. W Polsce, w populacji w najwyższym stopniu badanej (dawcy krwi) zakażenie HCV stwierdza się u 1 do 4% dawców.Wykryto do chwili obecnej 6 genotypów wirusa typu C. Każdy z nich może zostać zmodyfikowany, tworząc serię podtypów. Potrafi on nawet replikować (namnażać) niepełne cząstki o osłabionej immunogenności (odpowiedzi immunologicznej), co znacząco utrudnia jego identyfikację. Zmienność wirusa jest więc olbrzymia.spore niebezpieczeństwo i olbrzymi problem medyczny stwarzają zakażenia mieszane, na przykład wirusami HCV i HGV albo HCV i HBV.Wirus HCV zakażający nie tylko komórki wątrobowe (hepatocyty) ulega namnożeniu w komórkach limfoidalnych krwi obwodowej, które mogą stanowić rezerwuar wirusa. Nadzwyczajny wirus C Wirus hepatitisC jest nadzwyczajny, został gdyż zidentyfikowany i scharakteryzowany wyłącznie przy zastosowaniu metod biologii molekularnej.W roku 1990 uzyskano na drodze rekombinacji genetycznej antygeny wirusa C do produkcji testów przesiewowych, które umożliwiają oznaczanie stężenia anty-HCV w surowicy.Testem o największej czułości jest polimerazowa reakcja łańcuchowa (PCR). Po namnożeniu wirusa w badanych próbkach można wykryć swoiste przeciwciała już po 2 tygodniach po zakażeniu.Aktywność procesu chorobowego, ocenę odpowiedzi na terapię i monitorowanie leczenia umożliwia badanie bioptatu wątroby.Niebezpieczne następstwa WZW typu C, brak skutecznego leczenia to wyzwanie dla współczesnej medycyny. Kto choruje? Do zakażenia dochodzi drogą parenteralną (zastrzyki, skaleczenie). Ludzie należący do grup ryzyka to: narkomani - stosujący narkotyki drogą dożylną (używanie wspólnych igieł to ok. 42% chorych), pacjenci, którym wykonano transfuzję krwi (6%), osoby mające bardzo liczne kontakty heteroseksualne albo homoseksualne (6%), ludzie mający ścisły, długookresowy kontakt z chorym domownikiem (3%), pracownicy służby zdrowia (2%), pacjenci poddawani zabiegom hemodializ (1%). u 40% pacjentów nie potrafimy określić czynnika ryzyka. możliwe także jest zakażenie płodu poprzez chorą matkę - tak zwany zakażenie pionowe (wirusy posiadają umiejętność przechodzenia poprzez łożysko). Czynnikiem ryzyka jest częste zmienianie partnerów seksualnych. Obserwacje wskazują, iż przy kontaktach płciowych zakażenie HIV ułatwia zakażenie wirusem zapalenia wątroby typu C. Zakażenia w konsekwencji innych kontaktów fizycznych należą do rzadkości (wirus występuje w ludzkich wydzielinach w niewielkich ilościach). Inne drogi zakażenia, aczkolwiek istnieją, nie są do końca poznane. Symptomy Przebieg WZW typu C jest skryty, brak jest specyficznych symptomów klinicznych. Moment wylęgania dolegliwości wynosi ok. 50 dni. Symptomy żółtaczki występują u 10-25% chorych. Zaobserwować można umiarkowaną zwyżkę aminotransferazy alaninowej - ALAT. Przeciwciała anty - HCV (wykrywane w teście ELISA) pojawiają się dopiero po 15 tygodniach. Testami potwierdzającymi zakażenie są nowoczesne testy typu RIBA (recombinant immuno-blot assay) i testy wykonane sposobem PCR (proteinase chain reaction).przewarzająca część zakażeń ( ok. 80%) jest bezobjawowa. Wielu pacjentów nie wie, iż cierpi na zakażenie wirusem wątroby typu C. Regularnie symptomem stanu zapalnego wątroby jest osłabienie, brak apetytu, mdłości, wymioty, bóle stawowo-mięśniowe, stany podgorączkowe. Dolegliwość rozpoznawana jest jako "grypa", "reumatyzm", "dyspepsja". Bagatelizując niespecyficzne symptomy, chory zgłasza się do lekarza z nieodwracalnymi zmianami w wątrobie.Przebieg dolegliwości w fazie przewlekłego zakażenia ustala się jako "falisty", z powtarzającymi się okresami utrzymującego się powyżej 6 miesięcy podwyższonego albo falującego poziomu ALAT i obecnością materiału genetycznego wirusa w surowicy badanego przy wykorzystaniu polimerazowej reakcji łańcuchowej (PCR). Badanie histologiczne bioptatu wątroby potwierdza cechy przewlekłego stanu zapalnego. Powikłania i leczenie Do rozwoju przewlekłego zapalenia wątroby dochodzi u powyżej połowy chorych, którzy przedtem przeszli ostre zapalenie wątroby typu C. U 20% pacjentów po 25-30 latach przewlekłego procesu chorobowego rozwija się marskość wątroby i rak wątrobowo - komórkowy.Rak wątrobowo-komórkowy (carcinoma hepatocellulare- HCC) jest najczęstszą postacią pierwotnego nowotworu wątroby. Rokowanie w tym typie nowotworu (rak ten jest bardzo inwazyjny) jest złe. Czas przeżycia chorych nie leczonych wynosi kilka miesięcy. U niektórych chorych rozważa się leczenie operacyjne. Inne sposoby leczenia (chemioterapia, chemoembolizacja, alkoholizacja) są w fazie oceny.Marskość wątroby przebiega bez pośpiechu, prowadząc do marskości niewyrównywalnej, przebiegającej z nadciśnieniem wrotnym i wszystkimi jego konsekwencjami; zaburzeniami gospodarki wodno-elektrolitowej, uogólnionymi obrzękami, przesiękami do jam ciała, a nawet encefalopatią.Lekiem stosowanym aktualnie w terapii WZW typu C jest interferon alfa i leki hamujące replikację wirusów, na przykład Ribawiryna. U ( ok. 40% leczonych pacjentów stwierdzono normalizację poziomu enzymów wątrobowych, poprawę obrazu histologicznego, spadek replikacji wirusa. Leczenie jest długookresowe, bardzo kosztowne, symptomy uboczne terapii są ..spore. U ( ok. połowy pacjentów dochodzi do nawrotu dolegliwości.ogromne nadzieje w walce z "cichą" epidemią zapalenia wątroby typu C pokładane są w powstaniu skutecznej szczepionki. Szczepionka przeciwko wirusowi znajduje się dopiero w II fazie badań klinicznych. Trudności w jej otrzymaniu są wywołane sporą polimorfią (zmiennością budowy) wirusa. Chorzy mogą być zarażeni wirusami o różnych genotypach. W czasie leczenia mogą powstawać również mutanty wirusa przeżywające terapię antywirusową i powodujące dalszy rozwój procesu chorobowego.Brak "poczucia" dolegliwości u zarażonych, rosnąca liczba osób chorych, brak skutecznej szczepionki pozwala na stwierdzenie zawarte w tytule, iż wirusowe zapalenie wątroby typu C to "cicha epidemia"