Lek Furosemidum

Lekarstwo FUROSEMIDUM: Furosemidum
Producent leku:
Polpharma
Wiadomości o leku:
Substancje czynne:
furosemid (Furosemide)
tabl. 40 mg 30 szt.,
--,-- zł
Nie ma powiązanych chorób w bazie.
Brak słów najważniejszych.
Podobne leki (wg stopnia podobieństwa):
Furosemidum
Opinie specjalistów
Żaden ekspert nie wystawił jeszcze opinii dla tego leku.
Wskazania do stosowania
Leczenie obrzęków, u dorosłych i dzieci, związanych z zastoinową niewydolnością krążenia, marskością wątroby i chorobami nerek, gdy wskazane jest wykorzystanie leków moczopędnych o mocnym i szybkim działaniu. Nadciśnienie tętnicze u dorosłych, raczej w skojarzeniu z innymi lekami przeciwnadciśnieniowymi.
Działanie
Lek moczopędny z gatunku diuretyków pętlowych. Hamuje resorpcję zwrotną jonu chlorkowego w ramieniu wstępującym pętli nefronu, nasilając wydalanie sodu. Powiększa wydalanie potasu, wapnia, magnezu i fosforanów. Minimalizuje wydalanie kwasu moczowego. Obniża ciśnienie krwi i minimalizuje napięcie ścian naczyń krwionośnych. Biodostępność wynosi 60-70% i ulega zmniejszeniu w ciężkiej niewydolności nerek do 36-44%. Start działania występuje w pierwszej godzinie po podaniu, działanie moczopędne utrzymuje się poprzez 6-8 h. Wiązanie z białkami osocza wynosi ok. 95%. Furosemid jest wydalany raczej w formie niezmienionej. T0,5 we krwi wynosi 1-1,5 h i może ulec wydłużeniu u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby. Przenika poprzez barierę łożyska i do mleka matki.
Działania niepożądane
Mogą wystąpić działania niepożądane ze strony układu pokarmowego (nudności, wymioty, zaparcie, biegunka, ból brzucha, brak łaknienia, żółtaczka), o.u.n. (szumy uszne, ból i zawroty głowy, niewyraźne widzenie, widzenie na żółto, parestezje), układu krwiotwórczego (anemia, anemia hemolityczna, trombocytopenia, leukopenia) i reakcje nadrażliwości (złuszczajace zapalenie skóry, plamica, rumień wielopostaciowy, pokrzywka, wysypka, nadwrażliwość na światło, świąd, śródmiąższowe zapalenie nerek, zapalenie naczyń). W razie wystąpienia reakcji nadwrażliwości leczenie preparatem należy przerwać. Ponadto mogą wystąpić: hipotonia ortostatyczna, odwodnienie znacznego stopnia, hipowolemia, hiponatremia, hipokaliemia, hiapokalcemia, hipermagnezemia, hiperglikemia, glikozuria, uczucie niepokoju, osłabienie, powiększenie stężenia kwasu moczowego i mocznika we krwi, gorączka, częstomocz, zahamowanie laktacji. W trakcie leczenia furosemidem mogą nasilić się symptomy tocznia rumieniowatego. Rzadko obserwowano: anemię aplastyczną, agranulocytozę. Sporadycznie w trakcie długiego stosowania może wystapić ostre zapalenie trzustki.
Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na składniki preparatu albo sulfonamidy. Bezmocz, zaburzenia równowagi wodno-elektrolitowej. Stany przedśpiączkowe wywołane marskością wątroby. Noworodki (ryzyko wystąpienia przetrwałego przewodu tętniczego) i niemowlęta (z racji na postać leku).
Interakcje
Leki moczopędne oszczędzające potas i inhibitory anhydrazy węglanowej nasialają działanie furosemidu. Spironolakton, triamteren, amilorid, kortykosteroidy działające ogólnoustrojowo, kortykotropina i amfoterycyna B zwiększają ryzyko wystąpienia hipokaliemii. Hipokaliemia wywołana stosowaniem furosemidu nasila toksyczne działanie glikozydów naparstnicy i powiększa ryzyko wystąpienia zaburzeń rytmu serca zagrażających życiu. Furosemid wymienia czas trwania blokady nerwowo-mięśniowej wywołanej poprzez leki zwiotczające mięśnie szkieletowe (na przykład tubokuraryna). Może osłabiać naczynioskurczowe działanie amin katecholowych. Powiększa stężenie litu we krwi (nie zaleca się łącznego podawania obu leków; w razie konieczności równoczesnego stosowania należy kontrolować stężenie litu we krwi). Osłabia działanie insuliny i doustnych leków przeciwcukrzycowych. Furosemid nasila działanie innych leków przeciwnadciśnieniowych. Nasila działanie salicylanów, co może prowadzić do zatrucia. Nasila ototoksyczne działanie antybiotyków aminoglikozydowych, kwasu etakrynowego i innych leków o działaniu ototoksycznym. Służący równocześnie z antybiotykami, które działają nefrotoksycznie powiększa ich nefrotoksyczność. Leki z gatunku NLPZ osłabiają działanie furosemidu; jednoczesne wykorzystywanie furosemidu i NLPZ powiększa ryzyko wystąpienia ostrej niewydolności nerek. Fenytoina i jej pochodne służące poprzez dłuższy czas osłabiają działanie furosemidu. Alkohol etylowy, barbiturany, narkotyczne leki przeciwbólowe nasilają hipotonię ortostatyczną.
Dawkowanie
Doustnie. Dorośli: jednorazowa dawka początkowa wynosi zazwyczaj 40-80 mg, podawać rano; w przypadku potrzeby dawkę początkową można zwiększyć albo zmniejszyć. W długotrwałym leczeniu obrzęków dawka podtrzymująca wynosi zazwyczaj 40-80 mg/dobę; podawać 1-2 razy/dobę, co drugą dobę albo poprzez 2-4 następne dni każdego tygodnia. W leczeniu ciężkich obrzęków max. dawka dobowa wynosi 600 mg, podawać w 3-4 dawkach. W przewlekłej niewydolności nerek stosowano dawki do 4 g/dobę. Dzieci: zazwyczaj 1-3 mg/kg m.c./raz na dobę. Max. dawka dobowa, niezależnie od masy ciała dziecka, wynosi 40 mg. W leczeniu długotrwałym należy stosować najmniejszą dawkę efektywną.
Ciąża i karmienie piersią
Bezpieczeństwo stosowania w ciąży: kategoria C. Lek może być służący w ciąży wyłącznie w razie, gdy przewidywane korzyści dla matki przewyższają potencjalne ryzyko dla płodu, stosować krótkotrwale. Ostrożnie stosować w momencie karmienia piersią - furosemid przenika do mleka matki, może hamować laktację.
Uwagi
U pacjentów z niewydolnością nerek w razie nasilenia azotemii i skąpomoczu należy przerwać leczenie preparatem. U pacjentów z przerostem gruczołu krokowego albo zaburzeniami oddawania moczu istnieje powiększone ryzyko wystąpienia ostrego zatrzymania moczu. Nadmierne odwodnienie może wywołać zapaść sercowo-naczyniową i zwiększać częstość występowania powikłań zatorowo-zakrzepowych. Pacjenci z marskością wątroby rozpoczynający leczenie furosemidem powinni być hospitalizowani; w celu zapobiegania hipokalemii i zasadowicy metabolicznej, w trakcie leczenia furosemidem, należy podawać preparaty chlorku potasu albo leki moczopędne oszczędzające potas (na przykład antagoniści aldosteronu). U pacjentów z marskością wątroby, leczonych równocześnie ACTH albo kortykosteroidami działającymi ogólnoustrojowo, w razie gwałtownego odwodnienia albo przy niedostatecznej podaży elektrolitów może zwiększyć się ryzyko hipokaliemii. U pacjentów z ciężką niewydolnością nerek, stosujących furosemid, częściej występują uszkodzenia słuchu objawiające się dzwonieniem albo szumem w uszach i niedosłuchem, które zazwyczaj przemijajają po odstawieniu preparatu. U pacjentów z cukrzycą furosemid może nasilić jej symptomy, a u pacjentów z cukrzycą utajoną może przyspieszyć jej ujawnienie.
Podobne leki
Furosemidum