Lek Kaletra

Lekarstwo KALETRA: Kaletra
Producent leku:
Abbott
Wiadomości o leku:
Substancje czynne:
lopinawir (Lopinavir)ritonawir (Ritonavir)
kaps. elastyczne 180 szt.,
--,-- zł
roztwór doustny 5 but. 60 ml + 5 strzyk.,
--,-- zł
Nie ma powiązanych chorób w bazie.
Brak słów najważniejszych.
Podobne leki (wg stopnia podobieństwa):
Norvir
Opinie specjalistów
Żaden ekspert nie wystawił jeszcze opinii dla tego leku.
Wskazania do stosowania
Leczenie dorosłych i dzieci od 2 r.ż. zakażonych wirusem HIV-1 w skojarzeniu z innymi lekami przeciwretrowirusowymi. Dotychczas preparat stosowano przeważnie u pacjentów nie poddawanych przedtem leczeniu przeciwretrowirusowemu. Dane dotyczące stosowania tego preparatu u pacjentów, którzy byli uprzednio intensywnie leczeni inhibitorami proteazy, są ograniczone. Ograniczone są także dane dotyczące terapii ratunkowej w sytuacjach, gdy leczenie preparatem okazało się nieskuteczne. Wybór preparatu w leczeniu pacjentów zakażonych wirusem HIV-1, którzy otrzymywali uprzednio inhibitory proteazy powinien opierać się na indywidualnych badaniach oporności wirusa i analizie prowadzonego w przeszłości leczenia.
Działanie
Przeciwwirusowy sukces preparatu jest rezultatem działania lopinawiru. Lopinawir jest inhibitorem proteazy HIV-1 i HIV-2 i zapobiega rozszczepieniu kompleksu poliproteinowego gag-pol, w wyniku czego dochodzi do powstawania niedojrzałych cząstek wirusa, które nie są zdolne do zapoczątkowania następnego zakażenia. Średnie max. stężenie (Cmax) lopinawiru we krwi jest osiągane ok. 4 h po podaniu. W celu powiększenia biodostępności i ograniczenia do minimum zmian parametrów farmakokinetycznych preparat należy przyjmować z pokarmem. Lopinawir wąże się z białkami osocza w 98-99%. Jest metabolizowany w pierwszej kolejności wskutek reakcji oksydacji. Lopinawir jest raczej metabolizowany w wątrobie z udziałem mechanizmu cytochromu P450, prawie kompletnie poprzez izoenzym CYP3A. Ritonawir jest bardzo mocnym inhibitorem CYP3A, hamuje on metabolizm lopinawiru, zwiększając jego stężenie we krwi. Do głównych metabolitów lopinawiru należy para epimerów o działaniu przeciwwirusowym - 4-oksometabolit i 4-hydroksymetabolit. Ok. 2,2% i 19,8% podanej dawki jest wydalane w nie zmienionej postaci adekwatnie z moczem i kałem. Skuteczny moment półtrwania (oznaczony w momencie pomiędzy wystąpieniem stężenia maksymalnego i minimalnego) lopinawiru w okresie trwającej 12 h przerwy w dawkowaniu wynosi 5-6 h.
Działania niepożądane
Dorośli pacjenci. U >2% pacjentów zgłaszano następujące działania niepożądane o nasileniu umiarkowanym do ciężkiego: biegunka, nudności, wymioty, bóle brzucha, astenia, bóle głowy; niepoprawne wyniki badań laboratoryjnych (stopnia 3 albo 4) - hiperglikemia, powiększenie aktywności aminotransferaz, powiększenie stężenia całkowitego cholesterolu i powiększenie stężenia triglicerydów. Częste (1-2%): wysypka skórna, niepoprawne stolce, bezsenność. Rzadkie (<1%): brak łaknienia, zapalenie pęcherzyka żółciowego, zaparcia, suchość w jamie ustnej, niestrawność, trudności w połykaniu, zapalenie jelita cienkiego i okrężnicy, odbijanie, zapalenie przełyku, nie trzymanie kału, wzdęcia z oddawaniem gazów, nieżyt żołądka, nieżyt żołądkowo-jelitowy, krwotoczne zapalenie okrężnicy, powiększone łaknienie, zapalenie trzustki, zapalenie ślinianek, zapalenie j. ustnej i wrzodziejące zapalenie j. ustnej; nadciśnienie tętnicze, kołatanie serca, zapalenie zakrzepowe żył, zapalenie naczyń; zapalenie oskrzeli, duszność, obrzęk płuc, zapalenie zatok; koszmary senne, pobudzenie, amnezja, niepokój, ataksja, splątanie, depresja, zawroty głowy, dyskineza, chwiejność emocjonalna, encefalopatia, powiększone napięcie, pomniejszenie popędu płciowego, nerwowość, neuropatia, parestezje, zapalenie nerwów obwodowych, senność, zaburzenia myślenia i drżenia; zaburzenia widzenia, dolegliwości oczu, zapalenie ucha środkowego, zaburzenia smaku, szum w uszach; bóle stawowe i mięśniowe, zwyrodnienie stawów; zaburzenia wytrysku, ginekomastia, hipogonadyzm u mężczyzn, kamica nerkowa; trądzik, łysienie, suchość skóry, złuszczające zapalenie skóry, czyraczność, wysypka grudkowo-plamkowa, zmiany płytki paznokcia, świąd, łagodne nowotwory skóry, przebarwienia skóry, potliwość; awitaminoza, odwodnienie, obrzęki, pomniejszenie tolerancji glukozy, kwasica mleczanowa, otyłość, obrzęki obwodowe, strata masy ciała; zespół Cushinga, niedoczynność gruczołu tarczowego; niedokrwistość, leukopenia, zwiększenie węzłów chłonnych; bóle pleców, bóle w klatce piersiowej, zamostkowy ból w klatce piersiowej, dreszcze, torbiel, obrzęk twarzy, gorączka, zespół grypowy i złe samopoczucie. U dzieci od 2 r.ż. profil bezpieczeństwa jest podobny do obserwowanego u dorosłych pacjentów.
Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na lopinawir, ritonawir albo pozostałe składniki preparatu. Ciężka niewydolność wątroby. Preparatu nie wolno podawać jednocześnie z lekami, których klirens jest w znacznym stopniu uzależniony od CYP3A, a powiększenie stężenia tych leków we krwi może wywołać poważne albo zagrażające życiu działania niepożądane. Do leków tych zalicza się astemizol, terfenadynę, midazolam, triazolam, cisaprid, pimozyd, amiodaron, alkaloidy sporyszu. In vitro preparat hamuje także izoenzym CYP2D6, lecz w mniejszym stopniu niż CYP3A. Nie badano znaczenia klinicznego tego działania i dlatego preparatu nie należy podawać jednocześnie z lekami, których metabolizm jest w znacznym stopniu uzależniony od CYP2D6, a powiększenie stężenia tych leków we krwi może wywołać poważne albo zagrażające życiu działania niepożądane. Do leków tych zalicza się flekainid i propafenon. W skojarzeniu z preparatem nie należy stosować rifampicyny, sildenafilu, preparatów zawierających dziurawiec zwykły. Wykorzystywanie preparatu w formie roztworu doustnego jest przeciwwskazane u dzieci poniżej 2 r.ż., kobiet w ciąży, pacjentów z niewydolnością wątroby albo nerek i u pacjentów leczonych disulfiramem albo metronidazolem z racji na sposobność działania toksycznego glikolu propylenowego użytego w preparacie jako substancja pomocnicza.
Interakcje
Preparat zawiera lopinawir i ritonawir, które in vitro są inhibitorami izoenzymu CYP3A. Podawanie preparatu w skojarzeniu z lekami metabolizowanymi raczej z udziałem CYP3A może prowadzić do powiększenia stężeń tych leków we krwi, co może nasilić albo wydłużyć ich działanie lecznicze i niepożądane. In vitro preparat hamuje CYP2D6, lecz w mniejszym stopniu niż CYP3A. Nie zbadano znaczenia klinicznego tego działania hamującego. W stężeniach mających znaczenie kliniczne, preparat nie hamuje CYP2C9, CYP2C19, CYP2E1, CYP2B6 albo CYP1A2. Wykazano, iż in vivo preparat indukuje swój własny metabolizm i powiększa biotransformację niektórych leków metabolizowanych z udziałem enzymów cytochromu P450 i w drodze sprzęgania z kwasem glukuronowym; może to doprowadzić do pomniejszenia stężenia we krwi leków podawanych w skojarzeniu i pomniejszenia ich skuteczności. Leki, których podawanie w skojarzeniu z preparatem Kaletra jest przeciwwskazane z racji na potencjalne interakcje i poważne działania niepożądane, wymieniono w akapicie Przeciwwskazania. Nukleozydowe inhibitory odwrotnej transkryptazy: nie zaobserwowano zmian we właściwościach farmakokinetycznych lopinawiru w skojarzeniu ze stawudyną i lamiwudyną; didanozynę należy podawać 1 h przed albo 2 h po przyjęciu preparatu Kaletra, postać didanozyny oporną na działanie soku żołądkowego należy podawać przynajmniej 2 h po posiłku; preparat Kaletra może zmniejszać stężenie zydowudyny i abakawiru we krwi - nie jest aktualnie znane znaczenie kliniczne tej potencjalnej interakcji. Nienukleozydowe inhibitory odwrotnej transkryptazy: skojarzone wykorzystywanie newirapiny z preparatem Kaletra może powodować pomniejszenie stężenia lopinawiru - nie jest znane znaczenie kliniczne tej interakcji, opierając się na dotychczasowych doświadczeń klinicznych można jednak rozważyć powiększenie dawki preparatu Kaletra do 4 kaps. 2 razy na dobę przy podawaniu w skojarzeniu z newirapiną; podobnie należy rozważyć powiększenie dawki preparatu Kaletra do 4 kaps. 2 razy na dobę przy podawaniu w skojarzeniu z efawirenzem. Inhibitory proteazy: przypuszcza się, iż wykorzystywanie preparatu Kaletra spowoduje powiększenie stężenia indinawiru, nelfinawiru i sakwinawiru.Stężenie leków przeciwarytmicznych (bepridyl, działająca układowo lidokaina i chinidyna) może zwiększać się, gdy podawane są one w skojarzeniu z preparatem Kaletra - zaleca się zachować ostrożność i gdy to możliwe monitorować stężenia lecznicze. Preparat podawany w skojarzeniu z warfaryną może powodować zmianę jej stężenia we krwi - zaleca się monitorowanie parametru INR. Należy oczekiwać znacznego powiększenia stężenia we krwi inhibitorów reduktazy HMG-CoA w znacznym stopniu metabolizowanych za pośrednictwem CYP3A4, takich jak lowastatyna i simwastatyna w trakcie podawania w skojarzeniu z preparatem Kaletra - nie zaleca się stosowania tych leków łącznie (ryzyko miopatii); interakcje z pozostałymi lekami z tej ekipy - zobacz Środki ostrożności. Leki przeciwdrgawkowe (fenobarbital, fenytoina, karbamazepina), deksametazon indukują izoenzym CYP3A4 i mogą zmniejszać stężenie lopinawiru. Preparat Kaletra, podawany w skojarzeniu, może zwiększać stężenia we krwi następujących leków: antagoniści wapnia z gatunku pochodnych dihydropirydyny (na przykład felodypina, nifedypina, nikardypina); cyklosporyna i takrolimus; ketakonazol i itrakonazol (nie zaleca się stosowania dawek > 200 mg na dobę). Preparat Kaletra, podawany w skojarzeniu, może zmniejszać stężenia we krwi następujących leków: metadon, środki antykoncepcyjne zawierające estrogeny. W skojarzeniu z preparatem nie należy stosować: rifampicyny (z racji na spore pomniejszenie stężenia lopinawiru we krwi), sildenafilu (z racji na bardzo spore powiększenie stężenia sildenafilu we krwi i ryzyko działań niepożądanych), preparatów zawierających dziurawiec zwykły (z racji na pomniejszenie stężenia lopinawiru i ritonawiru we krwi). W razie równoczesnego podawania rifabutyny i preparatu Kaletra zaleca się pomniejszenie dawki rifabutyny o 75%, niezbędne może być dalsze pomniejszenie dawki. Należy oczekiwać umiarkowanego powiększenia wartości AUC dla klarytromycyny podawanej w skojarzeniu z preparatem Kaletra. W oparciu o analizę znanych profili metabolicznych, nie należy oczekiwać ważnych interakcji między preparatem Kaletra a fluwastatyną, dapsonem, trimetoprimem/sulfametoksazolem, azitromycyną albo flukonazolem. Preparat Kaletra roztwór doustny zawiera alkohol etylowy, może więc wywoływać reakcję przypominającą odpowiedź na spożycie alkoholu w trakcie stosowania disulfiramu albo innych leków, które wywołują taką reakcję.
Dawkowanie
Preparat powinien być przepisywany poprzez lekarzy specjalizujących się w leczeniu zakażeń HIV.Doustnie. Dorośli i młodzież: rekomendowana dawka wynosi 3 kaps. albo 5 ml (400/100 mg) 2 razy na dobę; pacjenci, którzy mają trudności w połykaniu, mogą stosować preparat w formie roztworu doustnego. Dzieci od 2 r.ż.. Kapsułki: rekomendowana dawka dla dzieci o pow. ciała 1,3 m2 albo większej wynosi 3 kaps. 2 razy na dobę, u dzieci o pow. ciała mniejszej niż 1,3 m2 zaleca się wykorzystywanie preparatu w formie roztworu doustnego. Roztwór doustny: rekomendowana dawka wynosi 230/57,5 mg/m2 powierzchni ciała 2 razy na dobę, jest to dla dzieci o pc. równej 0,25 m2 dawka wynosi 0,7 ml 2 razy na dobę, dla pc. = 0,5 m2 - 1,4 ml 2 razy na dobę, dla pc. = 0,75 m2 - 2,2 ml 2 razy na dobę, dla pc. = 1 m2 - 2,9 ml 2 razy na dobę, dla pc. = 1,25 m2 - 3,6 ml 2 razy na dobę, dla pc. = 1,5 m2 - 4,3 ml 2 razy na dobę, dla pc. = 1,75 m2 - 5 ml 2 razy na dobę. Dawka max. wynosi 400/100 mg 2 razy na dobę. Dawka 230/57,5 mg/m2 powierzchni ciała może okazać się nie wystarczająca u niektórych pacjentów leczonych preparatem Kaletra w skojarzeniu z newirapiną albo efawirenzem, u tych pacjentów należy rozważyć powiększenie dawki do 300/75 mg/m2 powierzchni ciała.Kapsułki i roztwór doustny należy przyjmować w trakcie posiłków. Dawkę roztworu doustnego należy podawać przy zastosowaniu specjalnej strzykawki dozującej z podziałką.
Ciąża i karmienie piersią
Brak danych dotyczących stosowania preparatu w ciąży. Badania na zwierzętach wykazały toksyczne działanie na rozrodczość, nie są znane potencjalne zagrożenia dla człowieka. Preparatu nie należy stosować w ciąży, o ile nie to jest bez względu niezbędne. Preparatu nie należy stosować w momencie karmienia piersią.
Uwagi
Szczególną ostrożność należy zachować u pacjentów z wyjściowo sporymi stężeniami cholesterolu i triglicerydów we krwi i z zaburzeniami przemiany lipidowej w wywiadzie. Należy zachować ostrożność u pacjentów z niewielką albo umiarkowaną niewydolnością wątroby, ciężką niewydolnością nerek, zapaleniem wątroby typu B albo C, hemofilią typu A i B. Należy zachować szczególną ostrożność przepisując preparat i leki, o których wiadomo, iż wywołują wydłużenie odcinka QT, takie jak chlorfeniramina, chinidyna, erytromycyna i klarytromycyna. Podawanie preparatu należy przerwać w razie rozpoznania zapalenia trzustki. Nie zaleca się stosowania simwastatyny i lowastatyny w skojarzeniu z preparatem; należy także zachować ostrożność i rozważyć pomniejszenie dawki, jeżeli preparat jest służący jednocześnie z atorwastatyną albo ceriwastatyną, które w mniejszym stopniu są metabolizowane z udziałem CYP3A4; jeżeli wskazane jest leczenie inhibitorem reduktazy HMG-CoA, zaleca się wykorzystywanie prawastatyny albo fluwastatyny. Preparat nie jest rekomendowany u dzieci poniżej 2 r.ż. z racji na ograniczone dane dotyczące bezpieczeństwa i skuteczności stosowania. Preparat w formie roztworu doustnego zawiera alkohol etylowy (42% w/w), który może być szkodliwy w sytuacjach chorób wątroby, alkoholizmu, padaczki, uszkodzenia albo chorób mózgu i u kobiet w ciąży i dzieci. W zalecanym dawkowaniu roztwór doustny zawiera w 1 dawce do 0,8 g fruktozy, co może być szkodliwe w razie dziedzicznej nietolerancji fruktozy.
Podobne leki
Norvir