Lek Oxycardil

Lekarstwo OXYCARDIL: Oxycardil
Producent leku:
Schwarz Pharma
Wiadomości o leku:
Substancje czynne:
chlorowodorek diltiazemu (Diltiazem hydrochloride)
tabl. powl. o przedłużonym uwalnianiu 180 mg 30 szt.,
--,-- zł
tabl. powl. o przedłużonym uwalnianiu 120 mg 30 szt.,
--,-- zł
tabl. powl. o przedłużonym uwalnianiu 240 mg 30 szt.,
--,-- zł
tabl. powl. 60 mg 60 szt.,
--,-- zł
Nie ma powiązanych chorób w bazie.
Brak słów najważniejszych.
Podobne leki (wg stopnia podobieństwa):
Dilzem retard
Dilzem
Diacordin 90 Retard
Opinie specjalistów
Żaden ekspert nie wystawił jeszcze opinii dla tego leku.
Wskazania do stosowania
Nadciśnienie tętnicze (w monoterapii albo terapii skojarzonej), stabilna dławica piersiowa, angina Prinzmetala.
Działanie
Antagonista wapnia, pochodna benzotiazepiny, działająca poprzez blokowanie wolnego kanału wapniowego, raczej w obrębie mięśni gładkich naczyń i układu przewodzącego serca. Działa rozkurczająco na mięśnie gładkie tętnic, w szczególności tętniczek prekapilarnych i tętnic wieńcowych, co prowadzi do pomniejszenia oporu obwodowego i działania hipotensyjnego. Sukces ten jest wyraźniej wyróżniony u chorych z nadciśnieniem niż u osób normotonicznych. Działanie w obrębie tętnic wieńcowych jest mniejsze w obrębie poprawnych tętnic podnasierdziowych i odcinków w stanie skurczu, większe z kolei w obszarze tętnic oporowych i tętniczek prekapilarnych. Skutkuje to przyrost przepływu wieńcowego nie powodując zespołu podkradania. Minimalizuje pracę mięśnia sercowego i jego zapotrzebowanie na tlen; minimalizuje obciążenie następcze lewej komory. Zwalnia czynność serca przez bezpośredni wpływ na węzeł zatokowy, wydłuża moment refrakcji i przewodzenia w węźle przedsionkowo-komorowym. W zwykle służących dawkach nie działa ujemnie inotropowo. Minimalizuje również agregację płytek krwi i powiększa wydalanie sodu (bardziej niż wynika to ze wzrostu przepływu nerkowego). Wchłanianie z przewodu pokarmowego wynosi powyżej 90%, jednakże może się różnić osobniczo; biodostępność diltiazemu po podaniu doustnym wynosi ok. 45% dla tabletek o standardowym uwalnianiu; tabletki o kontrolowanym uwalnianiu wykazują co najmniej 9/10 biodostępności równoważnej dawki tabletki standardowej. W 77-85% wiąże się z białkami osocza. Diltiazem jest w znacznym stopniu metabolizowany w wątrobie; kluczowy metabolit jest czynny farmakologicznie. T0,5 postaci o szybkim uwalnianiu wynosi 3,2-6,6 h, z kolei T0,5 postaci o powolnym uwalnianiu 5-7 h (jest on przedłużony u osób w podeszłym wieku i z marskością wątroby). Lek jest wydalany raczej w formie metabolitów - z kałem (65%) i moczem (35%). Forma tabletki o przedłużonym działaniu zapewnia powolne, długookresowe uwalnianie leku.
Działania niepożądane
Poważne działania niepożądane występują rzadko. U ok. 5% leczonych mogą wystąpić: ból i zawroty głowy, nieżyt nosa, nieżyt gardła. U 1-3%: zaparcia, biegunka, niestrawność, nudności i wymioty, kaszel, zespół grypopodobny, obrzęki obwodowe, bóle mięśniowe, osłabienie. Poniżej 1%: bóle brzucha, bóle stawów, bezsenność, duszność, wysypki skórne, szum w uszach. Rzadko obserwuje się blok przedsionkowo-komorowy I°, zaburzenia rytmu, hipotonię ortostatyczną, tachykardię, drżenia, kołatanie serca, zaburzenia w zapisie EKG, parestezje, senność, suchość w jamie ustnej, brak łaknienia, odbijanie, pokrzywkę, zaburzenia oddechu, podwójne widzenie, zaburzenia czynności seksualnych, przejściowe powiększenie aktywności aminotransferaz we krwi.
Przeciwwskazania
Zespół chorego węzła zatokowego u pacjentów bez wszczepionego rozrusznika serca, blok przedsionkowo-komorowy II° albo III° u pacjentów bez wszczepionego rozrusznika serca, niskie tętnicze ciśnienie skurczowe krwi (<90 mm Hg), nadwrażliwość na diltiazem, ostry zawał mięśnia sercowego i zastój w krążeniu płucnym, moment karmienia piersią. W ciąży stosować jedynie w razie, gdy korzyści z wykorzystania przewyższą potencjalne ryzyko dla płodu. Należy zachować ostrożność u pacjentów w podeszłym wieku i osób leczonych lekami b-adrenolitycznymi.
Interakcje
W znacząco mniejszym stopniu niż werapamil powiększa (o ok. 20%) stężenie digoksyny we krwi; powiększa również stężenie cyklosporyny (należy zmniejszyć jej dawkę o ok. 1/3). Nasila działanie leków obniżających ciśnienie; powiększa biodostępność propranololu (nawet o 50%). Może nasilać toksyczność karbamazepiny. Należy zachować ostrożność przy łączeniu z cymetydyną (stwierdzono większe stężenia diltiazemu we krwi) i lekami działającymi chrono-, dromo- i/albo inotropowo ujemnie (na przykład b-blokery, leki przeciwarytmiczne) z racji na sposobność wystąpienia bradykardii, zaburzeń rytmu, niewydolności mięśnia sercowego. Z nitratami o przedłużonym działaniu mogą wystąpić nadmierne spadki ciśnienia krwi. Antagoniści wapnia mogą nasilać hamujące działanie leków znieczulających na serce i naczynia krwionośne.
Dawkowanie
W pojedynkę w zależności od reakcji chorego. Zwykle u dorosłych średnia dawka dobowa wynosi 180-240 mg; max. dawka dobowa - 480 mg. Tabletki 60 mg: początkowo 1 tabl. 3-4 razy na dobę aż do osiągnięcia dawki optymalnej - zwykle 3-6 tabl. na dobę. Tabletki 120 mg: początkowo 1 tabl. 2 razy na dobę, następnie dawkę można zwiększyć do maksymalnie 2 tabl. 2 razy na dobę. Tabletki 180 mg i 240 mg stosuje się w zależności od ustalonej dawki dobowej, zazwyczaj 1 tabl. 1-2 razy na dobę.Tabletki przyjmować doustnie, połykać w całości popijając niewielką ilością płynu najlepiej przed posiłkiem, zawsze o tej samej porze dnia. Tabletki o przedłużonym uwalnianiu są podzielne z zachowaniem właściwości kontrolowanego uwalniania substancji czynnej.
Ciąża i karmienie piersią
Uwagi
Podobne leki
Dilzem retard
Dilzem
Diacordin 90 Retard