Bezpieczna krew leczenie

Definicja BEZPIECZNA KREW: Dzięki stosowaniu współczesnych zasad pobierania i przechowywania krwi stała się ona bezpiecznym preparatem leczniczym - między innymi poprzez ograniczanie podawania pełnej krwi na korzyść tych jej składników, których niedobór jest przyczyną dolegliwości.Polska służba krwi, a więc leczenie krwią - od pobrania do przetoczenia - działa wedle międzynarodowymi przepisami w zakresie krwiodawstwa i krwiolecznictwa, które zakładają, iż z jednej porcji krwi uzyskuje się trzy składniki: krwinki czerwone, krwinki płytkowe, osocze. Dzięki najnowszym technikom wytwarzania preparatów krwi i uzyskiwania jej składników jedno oddanie krwi służy przynajmniej trzem chorym. To jest w najwyższym stopniu racjonalne i oszczędne rozwiązanie. Przetaczanie pełnej krwi jest nieekonomiczne, łączy się z niewykorzystaniem jej składników, z większym ryzykiem powikłań, a również większą możliwością przeniesienia chorób zakaźnych. Rola krwiolecznictwa Leczenie krwią i środkami krwiopochodnymi jest bardzo rozpowszechnione. W Polsce - jak potwierdził doc. dr Jan Sabliński - na dzień jest potrzebne 1000 litrów krwi. Krew jest jednym z w najwyższym stopniu niezbędnych leków, ma bardzo szerokie wykorzystanie szczególnie w chirurgii. Od czasu II wojny światowej, kiedy nastąpił rozwój krwiodawstwa, był możliwy rozwój w chirurgii naczyń, serca, klatki piersiowej. Rozwinęło się również leczenie hemofilii i ciężkich postaci niedokrwistości. Krwiolecznictwo umożliwiło także leczenie przewlekłych chorób nowotworowych i stało się nieodzowne w zabiegach przeszczepiania narządów. Krew jest również używana do leczenia krwotoków, niedokrwistości znacznego stopnia, zaburzeń w układzie krzepnięcia, przetoczeń wymiennych. Dzięki transfuzjom krwi pomniejszyła się umieralność okołooperacyjna i powypadkowa. Zasady krwiodawstwa Leczenie krwią jest możliwe tylko dzięki stałej bazie dawców krwi. Naczelną zasadą w krwiodawstwie jest: minimum krzywdy, maksimum korzyści. Kwalifikowanie kandydata do oddawania krwi jest więc objęte pewnymi przepisami.Wszyscy kandydaci na krwiodawców są poddawani badaniu lekarskiemu, a ponadto jest od nich zbierany wywiad. Dzięki kwestionariuszowi, który wypełniają, eliminuje się również dawców z gatunku ryzyka. Np. prowadzona jest selekcja dawców, którzy: w okresie 12 ostatnich miesięcy mieli przetaczaną krew, w okresie 12 miesięcy mieli kontakt z chorym na żółtaczkę, poprzez moment ostatniego roku byli w podróży tropikalnej, mają dolegliwości wątroby bądź śledziony. Nie jest jednak prawdą, iż jeśli raz odda się krew, trzeba ją oddawać często, bo organizm przyzwyczaja się do okresowego ubytku krwi. Regularnie z kolei zdarza się, iż jeśli ktoś raz odda krew i przekona się, iż to jest zabieg nieprzykry, za to - jak napisano w legitymacji honorowego dawcy krwi - "szczególnie szlachetny i bezinteresowny na rzecz ratowania zdrowia i życia drugiego człowieka, potwierdzający ideę ludzkiego braterstwa", to chce z własnej woli wypełniać to szczególne zadanie. W Polsce nie ma drastycznych niedoborów krwi - społeczeństwo polskie jest ofiarne, zapewnił dr Jan Sabliński. Do pkt.ów pobrań krwi zgłaszają się nie tylko krwiodawcy honorowi, lecz również przyjaciele osób chorych - na dobrowolne oddanie krwi, a również ludzie dobrej woli w razie klęsk żywiołowych czy tragedii. Nie można jednak zapominać o stałych potrzebach medycyny i ciągłym zapotrzebowaniu na tę życiodajną tkankę - dodał krajowy konsultant w zakresie transfuzjologii. Służba krwi W Polsce krwiodawstwem i krwiolecznictwem zajmują się Regionalne Centra Krwiodawstwa i Krwiolecznictwa (21) i Oddziały Terenowe (329) - wspólnie 350 miejsc, gdzie można oddać krew. Nadzór nad krwiolecznictwem pełni Krajowe Centrum Krwiodawstwa i Instytut Hematologii i Transfuzjologii w Warszawie. By krwiodawstwo i krwiolecznictwo działało sprawnie, krew musi być na bieżąco uzupełniana i przygotowywana, tym bardziej iż jej przetrzymywanie ma własne ograniczenia. Najkrócej można przechowywać krwinki płytkowe, ponieważ tylko 5 dni, krwinki czerwone ok. 35 albo 42 dni, najdłużej - nawet rok - osocze w stanie zamrożenia. Jak krew jest przechowywana Współczesne normy i zalecenia sprawiły, iż krew pobiera się aktualnie od dawców (sprzętem jednorazowym) do pojemników, w których następnie rozdziela się poszczególne składniki w zamkniętym systemie. Jedną z metod zabezpieczania krwi jest pobieranie jej do płynu konserwującego po to, by utrzymać ją w stanie płynnym i zapobiec procesowi starzenia się. Płyny konserwujące utrzymują biochemiczne właściwości krwi i jej fizjologiczne funkcje.Krew pobrana nigdy jednak od razu nie jest gotowa do podania. Dopiero po przygotowaniu i obróbce uzyskuje się z niej preparaty krwiopochodne i osoczopochodne. Bezpośrednio z krwi otrzymuje się, fachowo określając, koncentrat krwinek czerwonych, krwinek płytkowych albo krwinek białych. Preparatem osocza z kolei najczęściej stosowanym jest świeżo mrożone osocze, a najczęściej używanymi preparatami osoczopochodnymi są albumina i immunoglobuliny. Z osocza uzyskuje się również krioprecypitat (zawierający czynniki krzepnięcia krwi). Krew pobierana od krwiodawców musi spełniać międzynarodowe normy bezpieczeństwa, które są ustalane poprzez odpowiednie komisje WHO i Porady Europy.Wszystkie preparaty krwi muszą być poddawane kontroli jakości. Są również badane na obecność markerów wirusowych zapalenia wątroby typu B i C. Zapobieganie przenoszeniu AIDS, jest to zespołu nabytego upośledzenia odporności, bazuje z kolei na badaniu krwi dawców na obecność przeciwciał anty-HIV. Autotransfuzje Aczkolwiek współczesne zasady leczenia ograniczają podawanie pełnej krwi, to jednym ze szczególnych przypadków jej przetoczenia są autotransfuzje. Pobiera się wówczas krew od chorego przed zabiegiem operacyjnym w pewnych odstępach po to, by zgromadzić określoną liczba krwi autologicznej (własnej). w razie znacznego ubytku krwi w trakcie zabiegu - przetaczanie własnej, przedtem przygotowanej krwi chroni chorego przed powikłaniami czy komplikacjami zdrowotnymi wynikającymi czasem z przetoczenia krwi obcej. Klasycznym odpowiednikiem przypadków stosowania autotransfuzji są planowane zabiegi ortopedyczne. Coraz mniej powikłań Do najcięższych powikłań po przetoczeniu krwi należy przetoczenie krwi niezgodnej grupowo, wszczepienne zapalenie wątroby i wstrząs septyczny. W bardzo nielicznych sytuacjach może się również zdarzyć reakcja uczuleniowa po przetoczeniu. Objawia się ona zaczerwienieniem skóry, pokrzywką, niekiedy nudnościami. Leczenie ich bazuje na podaniu leków antyhistaminowych. Potencjalnym przyczyną powikłań może być nawet błąd przy dokumentacji dawcy, biorcy czy samej krwi. Przy przetaczaniu krwi czy podawaniu preparatów krwiopochodnych zawsze więc bardzo precyzyjnie sprawdza się dokumentację biorcy, rezultat badania ekipy krwi i Rh, rezultat badania serologicznego. w okresie podawania krwi chory jest cały czas monitorowany. Przetaczanie krwi czy podawanie preparatów krwiopochodnych może być realizowane wyłącznie pod nadzorem lekarza albo przygotowanej pielęgniarki. ponadto przed podaniem preparatu stosuje się zawsze próbę biologiczną, używając niewielkiej próbki krwi. Jeżeli wówczas nie wystąpią jakiekolwiek niepożądane symptomy, przystępuje się do jej pełnego podania. *** Przeciwwskazania bezwzględne do oddania krwi AIDS, kiła, dolegliwości układu krążenia, dolegliwości krwi i układu krwiotwórczego, stany po zawale mięśnia sercowego, miażdżyca, nadciśnienie tętnicze, wirusowe zapalenie wątroby (żółtaczka zakaźna), dolegliwości nerek, nowotwory złośliwe, padaczka, nerwice wegetatywne, dolegliwości psychiczne, alkoholizm, dolegliwość wrzodowa, łuszczyca, dolegliwość nowotworowa. Krwi nie pobiera się od narkomanów, homoseksualistów i ludzi mających liczne kontakty seksualne. Przeciwwskazania względne do oddania krwi Przebyte ostre dolegliwości zakaźne inne niż wirusowe zapalenie wątroby, dolegliwości skóry typu zakaźnego, ostry i przewlekły gościec stawowy, masa ciała niższa niż 50 kg u mężczyzn i 45 kg u kobiet, w okresie miesiączki i 3 dni po jej ukończeniu, 6-miesięczny moment po porodzie i zabiegach operacyjnych, poprzez rok po wykonaniu tatuażu.Zostań krwiodawcą! Krwiodawcą może zostać każdy zdrowy człowiek pomiędzy 18. a 65. rokiem życia. Wystarczy zgłosić się do najbliższej placówki służby krwi - gdzie oddaje się jednokrotnie co najwyżej 450 ml krwi (co nie jest obciążeniem dla organizmu zdrowego człowieka - bo ma on ok. 5 litrów krwi). Krew można oddawać nie częściej niż co 8 tygodni, z tym iż mężczyźni nie więcej niż 6 razy w roku, a kobiety nie częściej niż 4 razy w roku. Po jednorazowym pobraniu krwi czas odnowy składników krwi u dawcy trwa najdłużej ok. 5 tygodni. Osocze z kolei można oddawać specjalną sposobem plazmaferezy co dwa tygodnie, jednak nie więcej niż 15 litrów pośrodku roku. Przed oddaniem krwi albo osocza należy spożyć lekki posiłek nie zawierający tłuszczów. Krew pobierana jest z żyły w zgięciu łokciowym (wrażenia bólowe podobne jak przy pobieraniu krwi do analizy). Zabieg trwa ok. 8-10 min.. Wszyscy krwiodawcy podlegają badaniu i szczegółowemu wywiadowi lekarskiemu. Ich zadaniem jest sprawdzenie, czy osoba, która chce oddać krew, wyróżnia się pełnym fizycznym i psychicznym zdrowiem. Niektóre miasta czy ośrodki premiują dawców krwi zniżkami na komunikację miejską czy drobnymi przywilejami. Po oddaniu krwi zawsze przysługuje posiłek. W 99,8% krwiodawstwo jest honorowe, wyjątkowo oddanie krwi jest odpłatne