Dyspareunia leczenie

Definicja DYSPAREUNIA: Część kobiet w kontaktach seksualnych doświadcza zróżnicowanych wrażeń - przyjemności i przykrości, a nawet bólu, upokorzenia czy lęku.sporo osób we współżyciu seksualnym odczuwa przyjemność i doświadcza satysfakcjonujących przeżyć.Bywają jednak i inne doświadczenia w życiu seksualnym, na przykład ból, upokorzenia, lęk przed wykorzystywaniem seksualnym czy traktowaniem przedmiotowym.Jednym z częściej spotykanych zaburzeń seksualnych u kobiet jest dyspareunia, a więc odczuwanie bólu w kontaktach seksualnych. Szczególne znaczenie mają pierwsze doświadczenia seksualne wiążące się z prawem pierwszych połączeń i generalizacji. Mogą mieć one decyzyjny wpływ na późniejsze życie seksualne kobiety. Prawo pierwszych połączeń znaczy, iż jakość doznań zmysłowych i przeżyć rozpoczyna kojarzyć się z seksem, ulega zakodowaniu i utrwaleniu. Prawo generalizacji znaczy, iż tego typu skojarzenia obejmują nie tylko seks, lecz również partnera i stosunki intymne z nim. Brak znajomości tych uwarunkowań i bagatelizowanie ich może mieć odległe niekorzystne następstwa.przypadek błędnego kołaTypowym odpowiednikiem, regularnie spotykanym w leczeniu zaburzeń seksualnych kobiet, jest odczuwanie bólu w trakcie współżycia seksualnego. Ból może być tak mocny, iż uniemożliwia odbycie relacji. Jest odczuwany w przedsionku pochwy i kojarzy się z rozdzieraniem. U części kobiet zanika w czasie trwania relacji i może pojawić się poczucie przyjemności i zadowolenia. Jednak fakt odczuwania bólu najpierw współżycia skutkuje, iż jest on przewidywany w każdym następnym kontakcie seksualnym, co prowadzi do pomniejszenia doznawania przyjemności w fazie wstępnych pieszczot. Seks rozpoczyna kojarzyć się z bólem. Etap przykrych doznań ulega poszerzeniu, a przyjemnych - skróceniu.Reakcje kobiet Jedne zaczynają odczuwać niechęć do kontaktów seksualnych i starają się ich unikać. Współżycie staje się coraz rzadsze i ustaje. Inne kobiety poświęcają się dla partnera, sprawianie mu przyjemności w pewnym stopniu wynagradza ich swoje cierpienie. Nie unikają kontaktów seksualnych, gdyż są one dla nich częściowo satysfakcjonujące. Sprzyja temu dobra więź z partnerem, wzajemna miłość i okazywanie poprzez niego wdzięczności za poświęcenie partnerki.U części kobiet doświadczenie bólu prowadzi nie tylko do unikania kontaktów seksualnych, lecz również do kojarzenia seksu z czymś przykrym i może to przenieść się na osobę partnera. Jest on akceptowany w pozaseksualnych stosunkach, lecz budzi lęk i niechęć w roli kochanka. Przerwy w kontaktach stają się coraz dłuższe, aż może dojść do sytuacji, kiedy małżeństwo staje się białe, a więc bez kontaktów seksualnych. Partnerzy unikają pieszczot, które kobiecie kojarzą się z bolesnym stosunkiem, a mężczyźnie z reakcjami partnerki.jeżeli zanika współżycie: Pojawia się potrzeba podjęcia współżycia seksualnego, kiedy partnerzy chcą mieć dziecko. Kontakty seksualne są nadal bolesne i dla obojga niewiele atrakcyjne, lecz liczy się oczekiwany cel. Partnerzy próbują rozwiązać problem z racji na przyszłość związku. Decydują się na wizytę u specjalisty. Zdarza się, iż pomoc jest efektywna i dyspareunia zostaje wyleczona. Niejeden związek dopiero kilka lat po ślubie przeżywa miesiąc miodowy. Bywa, iż w przebiegu leczenia pojawiają się paradoksalne i nieoczekiwane następstwa, na przykład ból jest usunięty, lecz .przypadek intymna albo osoba partnera kojarzy się nadal z czymś przykrym i odczuwanie przyjemności nie jest możliwe. W innych sytuacjach ma miejsce nietypowy ból fantomowy, tzn. ból pozostał w psychice, chociaż ciało reaguje normalnie, mięśnie są rozluźnione, nawilżenie pochwy jest poprawne. To jest bardzo niebezpieczne dla związku i jedyna szansa, jaka pozostała - to wykorzystanie szczególnych metod treningowych i psychoterapeutycznych. O czym warto pamiętać? Leczenie dyspareunii należy rozpocząć jak najwcześniej. Jeśli odczuwa się ból w czasie relacji, to należy go wyeliminować, stosując leki przeciwbólowe, rozkurczowe i przeciwlękowe. Partnerzy powinni unikać przejścia w biały związek, może to gdyż prowadzić do utrwalenia się tego typu stosunku i trudności z jej zmianą w przyszłości. Traktowanie współżycia jako poświęcenia się dla drugiej osoby bywa satysfakcjonujące poprzez pewien czas, lecz nie to jest dobre rozwiązanie. Dłuższe przerwy w kontaktach seksualnych mogą prowadzić do powiększenia dystansu intymnego i uczuciowego pomiędzy partnerami, a w przyszłości powodować trudności z jego zmianą. Kojarzenie seksu z bólem i cierpieniem może prowadzić do zaniku potrzeb seksualnych i zainteresowania osobą partnera w roli kochanka