Lek Fluxum

Lekarstwo FLUXUM: Fluxum
Producent leku:
Alfa Wassermann
Wiadomości o leku:
Substancje czynne:
sól sodowa parnaparyny (Parnaparin sodium)
roztwór do wstrz. podsk. 6400 j.m. aXa/0,6 ml 6 amp.-strzyk. 0,6 ml,
--,-- zł
roztwór do wstrz. podsk. 4250 j.m. aXa/0,4 ml 6 amp.-strzyk. 0,4 ml,
--,-- zł
roztwór do wstrz. podsk. 3200 j.m. aXa/0,3 ml 6 amp.-strzyk. 0,3 ml,
--,-- zł
Nie ma powiązanych chorób w bazie.
Brak słów najważniejszych.
Podobne leki (wg stopnia podobieństwa):
Brak podobnych leków.
Opinie specjalistów
Żaden ekspert nie wystawił jeszcze opinii dla tego leku.
Wskazania do stosowania
Profilaktyka zakrzepicy żył głębokich w chirurgii ogólnej i ortopedycznej. Leczenie żylnej dolegliwości zakrzepowo-zatorowej.
Działanie
Glikozoaminoglikan, sól sodowa drobnocząsteczkowej heparyny o średniej masie cząsteczkowej 4500 daltonów, otrzymana na drodze fragmentacji i oczyszczania heparyny. W odróżnieniu do heparyn niefrakcjonowanych lek nie wykazuje aktywności antytrombinowej i aktywności proagregacyjnej wobec płytek. Działanie przeciwzakrzepowe opiera się na mechanizmie aktywności przeciw czynnikowi Xa. Relacja aktywności anty-Xa do aktywności antytrombinowej wynosi powyżej 4. Parnaparyna wywiera szybkie i długookresowe działanie przeciwzakrzepowe, nie wpływając na całość procesu krzepnięcia. Lek wykazuje swą największą osoczową aktywność anty-Xa po 3 h od wstrzyknięcia podskórnego. T0,5 we krwi wynosi ok. 6 h. Aktywność anty-Xa utrzymuje się poprzez ok. 20 h po pojedynczym wstrzyknięciu podskórnym, co umożliwia wykorzystywanie leku w jednej dawce dobowej. Wydaje się, iż podobnie jak heparyna, lek podlega zjawisku zanikania, wywołanemu poprzez wychwyt śródbłonkowy albo transśródbłonkowy. Jest metabolizowany w wątrobie i nerkach i wydalany z moczem.
Działania niepożądane
Łagodne krwawienia, raczej wynikające z istniejących przedtem czynników ryzyka (zmiany organiczne ze skłonnością do krwawienia albo następstwo przyjmowania innych leków). Rzadko trombocytopenia, niekiedy o ciężkim przebiegu. Rzadkie przypadki martwicy skóry, zazwyczaj ograniczone do miejsca wstrzyknięcia. Wyjątkowo w miejscu wstrzyknięcia może wystąpić krwiak. Rzadkie przypadki skórnych reakcji alergicznych albo uogólnionej reakcji nadwrażliwości. Powiększenie aktywności aminotransferaz.
Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na lek. Trombocytopenia po wcześniejszym wykorzystaniu parnaparyny. Krwawienia albo tendencja do krwawień wynikające z zaburzeń hemostazy, z wyjątkiem koagulopatii ze zużycia. Uszkodzenia narządowe z ryzykiem krwawienia (wrzód trawienny, retinopatie, skaza krwotoczna). Ostre bakteryjne zapalenie wsierdzia (z wyjątkiem przypadków związanych z protezowaniem). Ostre naczyniowe incydenty mózgowe. Ostre dolegliwości nerek i trzustki, ciężkie nadciśnienie tętnicze, ciężkie urazy czaszkowo-mózgowe, moment pooperacyjny. Leczenie antagonistami witaminy K. Nie zaleca się stosowania leku w ciąży i okresie karmienia piersią. Przeciwwskazania względne: w połączeniu z tiklopidyną, salicylanami i innymi lekami z gatunku NLPZ, lekami przeciwpłytkowymi.
Interakcje
Nie zaleca się łączenia parnaparyny z następującymi lekami: kwas acetylosalicylowy i inne salicylany (podawane ogólnie) - powiększenie ryzyka krwawienia (zahamowanie czynności płytek krwi i uszkodzenie błony śluzowej żołądka i dwunastnicy) - należy wykorzystać inne leki o działaniu przeciwbólowym i przeciwzapalnym; niesteroidowe leki przeciwzapalne (podawane ogólnie) - powiększenie ryzyka krwawienia (zahamowanie czynności płytek krwi i uszkodzenie błony śluzowej żołądka i dwunastnicy) - jeżeli nie można uniknąć połączenia tych grup leków, należy monitorować wskaźniki kliniczne; tiklopidyna - powiększenie ryzyka krwawienia (zahamowanie czynności płytek krwi) - nie zaleca się jednoczesnego podawania tiklopidyny i heparyny w sporych dawkach, łączne podawanie tiklopidyny i heparyny w małych dawkach wymaga ścisłego nadzoru klinicznego; leki przeciwpłytkowe (dipirydamol, sulfinpyrazon) - powiększenie ryzyka krwawienia (zahamowanie czynności płytek krwi). Połączenia wymagające wykorzystania środków ostrożności: doustne leki przeciwzakrzepowe - nasilenie działania przeciwzakrzepowego; glikokortykosteroidy (podawane ogólnie) - dodatkowe powiększenie ryzyka krwawienia (należy stosować leczenie osłaniające w sporych dawkach poprzez powyżej 10 dni); dekstran - powiększenie ryzyka krwawienia (zahamowanie czynności płytek krwi) - należy dobrać dawki heparyny w ten sposób, by w czasie podawania dekstranu i po jego odstawieniu pomniejszenie krzepliwości nie przekraczało zakresu wartości poprawnych więcej niż 1,5 razy. Jednoczesne wykorzystywanie kwasu askorbowego, leków przeciwhistaminowych, glikozydów naparstnicy, dożylnej penicyliny, tetracyklin albo pochodnych fenotiazyny może powodować zahamowanie aktywności parnaparyny.
Dawkowanie
Profilaktyka zakrzepicy żył głębokich. Chirurgia ogólna: 1 wstrzyknięcie podskórne 0,3 ml (3200 j.m. aXa) 2 h przed operacją, a następnie co 24 h poprzez przynajmniej 7 dni. Wykonywanie badań krzepnięcia krwi nie jest niezbędne. Pacjenci z sporym ryzykiem dolegliwości zakrzepowo-zatorowej i w chirurgii ortopedycznej: 1 wstrzyknięcie podskórne 0,4 ml (4250 j.m. aXa) 12 h przed i 12 h po operacji, kolejne 1 wstrzyknięcie na dobę w momencie pooperacyjnym. Leczenie należy kontynuować poprzez przynajmniej 10 dni. Leczenie zakrzepicy żył głębokich (przed podaniem preparatu do wstrzyknięć podskórnych można wykorzystać 3-5-dniowe leczenie w formie powolnego wlewu dożylnego): 2 wstrzyknięcia podskórne 0,6 ml (6400 j.m. aXa) na dobę. Lek powinien być podawany poprzez przynajmniej 7-10 dni. Po ustąpieniu ostrej etapy dolegliwości można podawać lek w dawce 0,6 ml (6400 j.m. aXa) albo 0,4 ml (4250 j.m. aXa) we wstrzyknięciach podskórnych poprzez następne 10-20 dni. Zespół pozakrzepowy, przewlekła niewydolność żylna: 1 wstrzyknięcie podskórne 0,6 ml (6400 j.m. aXa), 0,4 ml (4250 j.m. aXa) albo 0,3 ml (3200 j.m. aXa) co 24 h, w zależności od ciężkości dolegliwości. Leczenie powinno być kontynuowane poprzez przynajmniej 30 dni. Ostre zapalenie żył powierzchownych, zapalenie żylaków: 1 wstrzyknięcie podskórne 0,6 ml (6400 j.m. aXa), 0,4 ml (4250 j.m. aXa) albo 0,3 ml (3200 j.m. aXa) co 24 h, w zależności od ciężkości dolegliwości. Leczenie powinno być kontynuowane poprzez przynajmniej 20 dni.Lek należy wstrzykiwać w tkankę podskórną górnych zewnętrznych kwadrantów pośladków, na zmianę prawego i lewego albo przednio-bocznej bądź tylno-bocznej powierzchni brzucha.
Ciąża i karmienie piersią
Nie można wykluczyć ryzyka toksycznego działania parnaparyny na płód i/albo noworodka, dlatego leczenie preparatem w ciąży i okresie karmienia piersią powinno być ograniczone do przypadków absolutnie koniecznych.
Uwagi
Należy zachować ostrożność w razie niewydolności wątroby, niewydolności nerek, nadciśnienia tętniczego, owrzodzenia żołądka albo jelit w wywiadzie, a również innych zmian organicznych ze powiększonym ryzykiem krwawienia i chorób naczyń siatkówki i naczyniówki. Należy zachować ostrożność, stosując lek w momencie pooperacyjnym po zabiegach mózgu albo rdzenia kręgowego.
Podobne leki