Jak pomóc osobie, która się jąka?

Jak leczy PSYCHOLOG w przypadku JAK POMÓC OSOBIE, KTÓRA SIĘ JĄKA: Jąkanie się jest zakłóceniem płynności mowy na tle nerwowym i emocjonalnym. Osoba, która się jąka, odczuwa przymus powtarzania lub wydłużania pierwszych sylab albo samogłosek, mimo, iż jest w stanie bezbłędnie wymawiać poszczególne głoski. Trudność stwarza również wymawianie słów zaczynających się na spółgłoski: b, p, s, t, m, g. W większości przypadków jąkanie zaczyna się w dzieciństwie i jest częstsze u chłopców. Jąkanie może przybrać formy od lekkich do bardzo ciężkich, może być jedynie stanem przejściowym lub także trwałym. Czytając ten artykuł dowiesz się jak pomóc osobie jąkającej się.
krok 1
Dwa rodzaje jąkania
Jeżeli chodzi o mocne jąkanie, rozróżnia się dwie jego formy. W razie tak zwanego jąkania tonicznego głoski są wydłużane, a początkowa głoska wyrazu jest regularnie opóźniona.
W formie klonicznego z kolei powtarzane są wielokrotnie sylaby albo głoski. Możliwa jest także forma mieszana. Ponadto regularnie dochodzi do ruchów pomocniczych mięśni twarzy, szyi i klatki piersiowej.
krok 2
Powody jąkania
Rodzice dzieci dotkniętych tą dolegliwością wierzą, iż jest ona związana z wcześniej doznanym uczuciem strachu, jak wypadek czy zaatakowanie poprzez psa. Przeżycia takie jednak najwyżej wywołują jąkanie. Ono jest gdyż najczęściej chorobą nerwicową, której powodem jest konflikt wewnętrzny albo stany lękowe. U dzieci do jąkania może prowadzić szczególnie surowe, despotyczne wychowanie, podobnie jak rygorystyczne „przestawianie” dziecka z leworęczności na praworęczność. Może także być rezultatem przechodzenia poprzez ciężki moment, na przykład gdy dojdzie do rozłąki albo śmierci w rodzinie.
krok 3
Jak można wyleczyć jąkanie?
Osoba jąkająca się potrafi bardzo cierpieć z tego powodu. Może mieć trudności w relacjach towarzyskich, ograniczone możliwości osiągnięć w szkole czy pracy. Nie zawsze także może liczyć na pomoc i zrozumienie ze strony ludzi, z którymi przebywa.
Istnieją wiarygodne badania naukowe, które dowodzą, iż niepoprawne sposoby wychowawcze mogą zmienić lekkie jąkanie w bardzo poważne zaburzenia mowy. Dlatego jedynym właściwym postępowaniem jest nie zwracanie uwagi na to zakłócenie czynności mowy. Osoba jąkająca się musi być dopuszczana do głosu i należy jej zawsze w spokoju wysłuchać.
Ponadto nie przerywaj i nie mów tego co ta osoba chciała właśnie powiedzieć (nie wyjmuj jej słów z ust), nawet jeśli domyślasz się, co chce powiedzieć. To spowoduje, iż poczuje się ona bardziej niepewnie. Oprócz tego warto pomagać osobie jąkającej się w podbudowaniu pewności siebie.
krok 4
Jąkanie rozwojowe
Nieregularne mówienie, regularnie powiązane z jąkaniem, w miarę regularnie występuje u dzieci w wieku 3-4 lat. Nie to jest jednak przyczyną do niepokoju i obaw. Dzieci w tym wieku mają bardzo mocną potrzebę opowiadania i zwierzania się ze swoich wrażeń, za którą nie nadąża rozwój mowy. Zdarza się, iż uciekają im myśli i nie mogą ich dostatecznie szybko wyrazić słowami, a to prowadzi do bełkotu i jąkania. To „jąkanie rozwojowe” znika w większości przypadków samoczynnie razem z rozwojem zdolności mówienia.