Kłopoty z pamięcią leczenie

Definicja KŁOPOTY Z PAMIĘCIĄ: Następny spalony czajnik, nie zamknięte drzwi po wyjściu z domu, żelazko nie wyłączone z kontaktu... Aczkolwiek takie przygody zdarzają się każdemu, przypisujemy je zwykle roztargnieniu. Powinniśmy je z kolei traktować o sporo poważniej, jeżeli przytrafiają się regularnie, w szczególności w późniejszym okresie życia. Ślad pamięci Umiejętność przechowywania informacji zawdzięczamy pamięci. Ślady pamięci, a więc engramy, są wzorcami, które towarzyszą nam pośrodku życia, nie mniej jednak jedne zapamiętujemy na dłużej, inne selekcjonujemy w sposób naturalny i wyrzucamy z pamięci. Inny rodzaj pamięci odpowiada za ciągłość percepcji, a więc za krótkotrwałe zapamiętanie na przykład numeru telefonu w okresie jego wybierania, inny za nauczenie się wiersza, jeszcze inny pozwala nam zachować informację do końca życia. Pamięci zawdzięczamy przyswojenie najprostszych zachowań fizjologicznych i stworzenie odruchów warunkowych. Dlatego unikamy na przykład polewania się wrzątkiem, dotykania rozgrzanego żelazka czy kontaktu z ostrym narzędziem. Uczenie się, przyswajanie, poznawanie, przywykanie to właśnie zasługa pamięci.Rozróżnia się kilka rodzajów pamięci: pamięć bezpośrednią, trwającą raptem kilkanaście sekund, pamięć krótkotrwałą pozostającą od kilku godz. do kilku tygodni i pamięć długotrwałą działającą sporo lat, dzięki zakodowaniu śladu w strukturze chemicznej neuronów. Ten rodzaj pamięci jest najtrwalszy.Osoby starsze zwykle nie mają problemów z pamięcią długotrwałą, wręcz przeciwnie - chętnie i regularnie z niej korzystają, wspominając własną młodość, dzieciństwo. Wszyscy tracimy najszybciej wiadomości przechowywane w pamięci bezpośredniej. Pamięć krótkotrwała z kolei może ulec upośledzeniu w trakcie wszelkich poważnych urazów głowy, na przykład w trakcie wypadku, a bazuje to na niepamiętaniu zdarzeń tuż przed urazem. Jeszcze norma czy już dolegliwość? Powszechnie uważane jest, iż obniżenie umiejętności pamięciowych w sposób naturalny towarzyszy starzeniu się. Do pewnego stopnia, w szczególności w odniesieniu do bezpośredniej albo krótkotrwałej postaci pamięci, to jest prawda. W rzeczywistości jednak, gdy chodzi o poważniejsze zaburzenia, ich powodem są na ogół zmiany chorobowe w mózgu pod postacią postępujących zwyrodnień włókien nerwowych ośrodkowego układu nerwowego.W pewnych sytuacjach te zaburzenia są tak poważne, iż uniemożliwiają nawet wykonywanie podstawowych czynności. Upośledzeniu pamięci towarzyszą niekiedy kłopoty z mową, a również trudności w poruszaniu się, utrzymaniu postawy; wyraźnie pogarsza się umiejętność rozpoznawania elementów i osób, kojarzenia i myślenia. Chory z ciężką postacią dolegliwości otępiennej zapomina o przełykaniu pokarmu, nie potrafi zapamiętać i powtórzyć nawet trzech słów, jego zasób słowny jest ograniczony do kilku prostych słowoów, nie rozróżnia elementów codziennego użytku, nie potrafi ich nazwać, niepoprawnie również posługuje się nimi. Ma problemy z wodzeniem wzrokiem za obiektami, nie reaguje nawet na bardzo proste polecenia. Nie kontroluje czynności fizjologicznych. Może zmienić się jego charakter, staje się bezradny, wymaga całkowitej opieki rodziny. Zdążyć przed zapomnieniem Rozpoznanie, czy zaburzenia pamięci stanowią symptom dolegliwości, nie zawsze jest łatwe. Symptomy stwierdzane u osób w podeszłym wieku są regularnie niespecyficzne, więc bagatelizowane, a zaburzenia pamięci mogą być skutkiem najrozmaitszych schorzeń, niekoniecznie związanych z samym procesem starzenia się. Spora część chorób wpływających na zaburzenia pamięci ma związek z przebytymi udarami mózgu na tle zatorowym albo krwotocznym. Znane są również przypadki odwracalnego otępienia u osób starszych, wywołanego przyjmowaniem niektórych rodzajów leków, na przykład psychotropowych. Obniżenie umiejętności pamięci może być również spowodowane niedoborem witaminy B12 czy zaburzeniami metabolicznymi, w tym chorobami tarczycy albo cukrzycą. Wpływ na osłabienie percepcji mogą mieć także zaburzenia emocjonalne, depresja, dolegliwości oczu i uszu, miażdżyca, guzy i urazy głowy.Przy wyraźnym pogorszeniu umiejętności poznawczych starszych osób bardzo istotne jest skontrolowanie ich stanu poprzez lekarza internistę dla zróżnicowania przyczyn.konieczna jest powiększona czujność domowników i sygnalizowanie lekarzowi wszelkich niepokojących symptomów, zapowiadających być może otępienie. Istotną rolę odgrywa czas. zwykle gdyż, gdy chorzy trafiają do lekarza, dolegliwość jest tak zaawansowana, iż szanse złagodzenia symptomów są już niewielkie. jeżeli rozpoznanie będzie dostatecznie inicjalne - dzięki użyciu specjalistycznych badań - są możliwości poprawienia jakości życia chorego i ułatwienie bliskim opiekowania się nim